.jpg)
កងកម្លាំងស្រ្តីកម្ពុជាពេលបំពេញបេសកកម្មនៅក្រៅប្រទេសរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិកន្លងមក។ រូប CMAC
ស្ត្រី និងក្មេងស្រីបានដកចេញរបាំងលុបបំបាត់ការប្រកាន់ផ្នត់គំនិត និងជំរុញភាពជឿនលឿនទៅរកពិភពលោកមួយដែលកាន់តែមានយុត្តិធម៌ និងសមធម៌។ នៅទីបំផុតសិទ្ធិរបស់ស្ត្រីត្រូវបានទទួលស្គាល់ថា ជាសិទ្ធិមនុស្សជាមូលដ្ឋានជាសកល។ ក្មេងស្រីរាប់រយលាននាក់ច្រើនជាងមុនកំពុងរៀននៅតាមថ្នាក់រៀននានានៅទូទាំងសកលលោក។ប៉ុន្តែការសម្រេចបានសមភាពពេញលេញគឺនៅសែនឆ្ងាយពីយើង។
ស្ត្រី និងក្មេងស្រីរាប់ពាន់លាននាក់ ត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាមនុស្សមិនសូវសំខាន់ប្រឈមនឹងអំពើអយុត្តិធម៌និងការរើសអើង ខណៈពេលដែលភាពមានអំណាចគ្របដណ្តប់របស់បុរសដែលមានរាប់សហស្សវត្សរ៍មកហើយនៅតែបន្តសម្រួចសង្គមរបស់យើង។ ការបន្តកើតមានករណីអំពើហិង្សាពាក់ព័ន្ធនឹងយេនឌ័រនាំមកនូវក្ដីអាម៉ាស់សម្រាប់មនុស្សជាតិ។ មានការប៉ាន់ប្រមាណថា រៀងរាល់ឆ្នាំក្មេងស្រីជាង ៤ លាននាក់ ប្រឈមនឹងការកាត់ប្រដាប់ភេទ។ ការរើសអើងលើស្ត្រីនិងក្មេងស្រីនៅតែមានភាពស្របច្បាប់ឥតខ្ចោះក្នុងប្រទេសជាច្រើនក្នុងពិភពលោក។
នៅតាមទីកន្លែងមួយចំនួន ការរើសអើងបែបនេះធ្វើឱ្យស្ត្រីពិបាកក្លាយជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិលើទ្រព្យសម្បត្តិនិងនៅតាមទីកន្លែងផ្សេងទៀត ការរើសអើងបែបនេះអនុញ្ញាតឱ្យបុរសរំលោភសេពសន្ថវៈលើភរិយារបស់ខ្លួន ហើយនៅតែទទួលបាននិទណ្ឌភាព។
ទន្ទឹមគ្នានេះវិបត្តិសកលក៏បង្កផលប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរបំផុតមកលើស្ត្រីនិងក្មេងស្រីផងដែរ។ នៅទីកន្លែងដែលមានជម្លោះគ្រោះមហន្តរាយអាកាសធាតុភាពក្រីក្រ ឬភាពអត់ឃ្លានគឺថា ស្ត្រី និងក្មេងស្រីជាអ្នកដែលទទួលរងការឈឺចាប់ជាងគេ។ នៅគ្រប់តំបន់ទាំងអស់ក្នុងសកលលោក ស្ត្រីជួបប្រទះនឹងគ្រោះអត់ឃ្លានមានចំនួនច្រើនជាងបុរស។ ទាំងនៅក្នុងប្រទេសអភិវឌ្ឍន៍ ទាំងក្នុងប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ ប្រតិកម្មអវិជ្ជមានលើសិទ្ធិរបស់ស្ត្រីរាប់បញ្ចូលទាំងសិទ្ធិខាងផ្លូវភេទ និងសិទ្ធិបន្ដពូជរបស់ពួកគេដែលកំពុងបានសម្រេចនូវវឌ្ឍនភាពខ្លះៗត្រូវជាប់គាំង និងថែមទាំងថមថយទៅវិញទៀតផង។
បច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗដែលមានសក្ដានុពលជួយលុបបំបាត់សមភាព ជារឿយៗបែរជាធ្វើឱ្យបញ្ហានេះរឹតតែធ្ងន់ធ្ងរទៅវិញនោះ គឺដោយសារតែការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាទាំងនេះនៅមិនទាន់មានសមភាពដែលបង្កប់នូវការរើសអើង ឬអំពើហិង្សាដែលបង្ហាញពីការស្អប់ស្ត្រីចាប់ពីការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាក្លែងក្លាយខ្លាំងរហូតដល់ការប្រព្រឹត្តការបៀតបៀនផ្ដោតលើក្រុមស្ត្រីមួយចំនួនជាដើម។
បើគិតតាមល្បឿនរបស់យើងនាពេលបច្ចុប្បន្នការសម្រេចបាននូវសមភាពតាមផ្លូវច្បាប់ឱ្យបានពេញលេញសម្រាប់ស្ត្រីត្រូវការពេលប្រហែលជា ៣០០ ឆ្នាំទៀតដូចគ្នានឹងរយៈពេលនៃការបញ្ចប់អាពាហ៍ពិពាហ៍កុមារផងដែរ។ និយាយដោយត្រង់ការផ្លាស់ប្តូរក្នុងអត្រាបែបនេះហាក់បីដូចជាការប្រមាថមួយដូច្នោះដែរ។ មនុស្សពាក់កណ្តាលមិនអាចរង់ចាំរាប់សតវត្សរ៍ ដើម្បីទទួលបានសិទ្ធិរបស់ពួកគេឡើយ។ យើងត្រូវការសមភាពនាពេលឥឡូវតែម្តង នេះមានន័យថា យើងចាំបាច់ត្រូវតែបន្ថែមល្បឿននៃវឌ្ឍនភាពដែលយើងសម្រេចបាន។ ការធ្វើបែបនេះបានគឺអាស្រ័យលើមហិច្ឆតានយោបាយ និងការវិនិយោគដែលជាប្រធានបទសម្រាប់ទិវានារីអន្តរជាតិនាឆ្នាំនេះ។
យើងត្រូវការការវិនិយោគពីរដ្ឋ និងពីឯកជន ក្នុងកម្មវិធីនានាដើម្បីបញ្ចប់អំពើហិង្សាលើស្ត្រីធានាការងារសមរម្យក៏ដូចជាជំរុញបរិយាបន្ន និងភាពជាអ្នកដឹកនាំរបស់ស្ត្រីក្នុងវិស័យបច្ចេកវិទ្យាឌីជីថលការកសាងសន្តិភាពសកម្មភាពអាកាសធាតុ និងតាមគ្រប់វិស័យទាំងអស់នៃសេដ្ឋកិច្ច។ យើងក៏ចាំបាច់ត្រូវផ្តល់ការគាំទ្រជាបន្ទាន់ដល់អង្គការសិទ្ធិស្ត្រីដែលកំពុងប្រយុទ្ធប្រឆាំង នឹងផ្នត់គំនិតតស៊ូដើម្បីឱ្យសំឡេងរបស់ស្ត្រី និងក្មេងស្រីត្រូវបានគេស្ដាប់ឮក៏ដូចជាតតាំងទៅនឹងប្រពៃណី និងបទដ្ឋានវប្បធម៌នានា។ បច្ចុប្បន្នអង្គការទាំងនេះបានទទួលថវិកាស្មើនឹងត្រឹមតែ ០,១ ភាគរយនៃចំណាយលើការអភិវឌ្ឍអន្តរជាតិតែប៉ុណ្ណោះ។ នេះគឺជាអ្វីដែលចាំបាច់ត្រូវតែផ្លាស់ប្តូរ។
ស្ដាប់ទៅការវិនិយោគអាចនៅដ៏សែនឆ្ងាយពីជីវិតរស់នៅប្រចាំថ្ងៃរបស់ស្ត្រី។ ប៉ុន្តែគេត្រូវការការវិនិយោគដើម្បីផ្តល់នូវឱកាសផ្តល់ឱ្យសិស្សស្រីដូចគ្នានឹងសិស្សប្រុសដែរ។ គេត្រូវការការវិនិយោគដើម្បីផ្តល់ការអប់រំតាមប្រព័ន្ធឌីជីថលនិងអភិវឌ្ឍជំនាញនានា។ គេត្រូវការការវិនិយោគ ដើម្បីផ្តល់សេវាថែទាំកុមារដែលផ្តល់លទ្ធភាពឱ្យអ្នកផ្តល់ការថែទាំដែលភាគច្រើនជាម្ដាយអាចទៅធ្វើការទទួលបានប្រាក់កម្រៃនៅក្រៅផ្ទះហើយគេក៏ត្រូវការការវិនិយោគដើម្បីកសាងសហគមន៍ និងសង្គមដែលមានបរិយាបន្ននិងការចូលរួមពេញលេញពីស្ត្រីនិងក្មេងស្រីមកពីគ្រប់ទិដ្ឋភាពទាំងអស់។
ការវិនិយោគដើម្បីសម្រេចបាននូវសមភាពគឺជារឿងត្រឹមត្រូវដែលត្រូវតែធ្វើ ប៉ុន្តែវាក៏ផ្តល់ផលប្រយោជន៍ហិរញ្ញវត្ថុមកវិញផងដែរ។ ការជួយឱ្យស្ត្រីចូលទៅក្នុងទីផ្សារការងារផ្លូវការធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចមានការរីកចម្រើនបង្កើនចំណូលពន្ធ និងពង្រីកឱកាសសម្រាប់ទាំងអស់គ្នា។
ការធានានូវការវិនិយោគដែលយើងត្រូវការសម្រាប់ស្ត្រី និងក្មេងស្រីទាមទារឱ្យមាន ៣ ចំណុចសំខាន់ៗ។ ទី១- ការបង្កើនហិរញ្ញប្បទានរយៈពេលវែងដែលមានតម្លៃសមរម្យសម្រាប់ការអភិវឌ្ឍដោយចីរភាព និងការឆ្លើយតបចំពោះវិបត្តិបំណុលដែលកំពុងកើតឡើងប្រទេសជាច្រើនដែលមានសេដ្ឋកិច្ចកំពុងអភិវឌ្ឍន៍។ បើមិនដូច្នោះទេប្រទេសទាំងនោះនឹងពុំមានធនធានថវិកាសម្រាប់វិនិយោគលើស្ត្រីនិងក្មេងស្រីនោះឡើយ។យើងត្រូវការការចាត់វិធានការជាបន្ទាន់ ដើម្បីឱ្យប្រទេសទាំងនេះអាចដកឃ្លាបានដកដង្ហើមខ្លះពីកាតព្វកិច្ចសងបំណុលដែលគេមិនអាចទ្រទ្រង់បាននិងលើកទឹកចិត្តឱ្យធនាគារអភិវឌ្ឍន៍ពហុភាគីកៀរគរធនធានហិរញ្ញប្បទានពីប្រភពឯកជនដែលមានតម្លៃសមរម្យបន្ថែមទៀត។ក្នុងរយៈពេលវែងយើងត្រូវកែទម្រង់និម្មាបនកម្មហិរញ្ញវត្ថុអន្តរជាតិដើម្បីកាន់តែឆ្លើយតបចំពោះតម្រូវការរបស់ប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍។
ទី២- ប្រទេសនានាត្រូវផ្ដល់អាទិភាពដល់សមភាពរបស់ស្ត្រី និងក្មេងស្រីជាមួយនឹងការទទួលស្គាល់ថា សមភាពមិនត្រឹមតែជាបញ្ហាដែលពាក់ព័ន្ធនឹងសិទ្ធិតែប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាគឺជាគ្រឹះនៃសង្គមដែលមានសុខសន្តិភាពនិងវិបុលភាព។ នេះមានន័យថា រដ្ឋាភិបាលនានាត្រូវឆ្លើយតបឱ្យបានសកម្មចំពោះការរើសអើងត្រូវចំណាយលើកម្មវិធីនានាដើម្បីផ្ដល់ការទំនុកបម្រុងដល់ស្ត្រី និងក្មេងស្រី ហើយធានាថាគោលនយោបាយថវិកានិងការវិនិយោគនានាពិតជាឆ្លើយតបចំពោះតម្រូវការរបស់ពួកគេប្រាកដមែន។
ទី៣- យើងចាំបាច់ត្រូវបង្កើនចំនួនស្ត្រីដែលកាន់មុខតំណែងជាអ្នកដឹកនាំ។ការមានស្ត្រីកាន់មុខតំណែងដែលមានអំណាចអាចជួយជំរុញឱ្យមានការវិនិយោគលើគោលនយោបាយនិងកម្មវិធីនានាដែលអាចឆ្លើយតបចំពោះស្ថានភាពជាក់ស្ដែងរបស់ស្រី្តនិងក្មេងស្រី។ ខ្ញុំមានមោទនភាពដោយសារថា ចាប់តាំងពីពេលដែលខ្ញុំកាន់តំណែងនេះមក នេះជាលើកទី១ ហើយក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រដែលយើងមានថ្នាក់ដឹកនាំជាន់ខ្ពស់ក្នុងប្រព័ន្ធអង្គការសហប្រជាជាតិទាំងមូលជាស្ត្រីនិងបុរសក្នុងចំនួនស្មើគ្នា។
សមភាព គឺជាអ្វីដែលយើងជំពាក់ជាយូរមកហើយ។ ការបញ្ចប់និន្នាការបិតាធិបតេយ្យត្រូវការដាក់លុយនៅលើតុ ព្រោះវាដល់ពេលដែលយើងត្រូវសងអ្វីដែលយើងជំពាក់កន្លងមក៕
ថ្ងៃទី ៨ ខែមីនា ឆ្នាំ ២០២៤ អគ្គលេខាធិការអង្គការសហប្រជាជាតិ
