.jpg)
លោកមេធាវី ផុន ធារិន កាលពីពេលកន្លងមក។ រូបថត សហការី
ជាធម្មតាការបើកបរបង្កឱ្យអ្នកដទៃគ្រោះថ្នាក់ត្រូវទទួលទោសតាមច្បាប់។ ក៏ប៉ុន្តែមានករណីខ្លះកើតឡើងដោយចៃដន្យដូចជា បើកសុខៗក៏ខូចយានយន្តតាមផ្លូវធ្វើឱ្យអ្នកបើកតាមក្រោយបុកស្លាប់ខ្លួនឯង។ ត្រង់ចំណុចនេះតើអ្នកបើកបរខាងមុខនោះមានទោសឬទេ?
ជុំវិញករណីបែបនេះ ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍បានសុំការពន្យល់ពីលោកមេធាវី ផុន ធារិន បម្រើការនៅការិយាល័យមេធាវី ផុន ធារិន នៅបុរីឌឺមេគង្គរ៉ូយ៉ាល់ផ្ទះលេខ ៧១ ផ្លូវ M08 ភូមិខ្ទរ សង្កាត់ព្រែកលៀប ខណ្ឌជ្រោយចង្វារ រាជធានីភ្នំពេញ ដែលមានខ្លឹមសារដូចខាងក្រោម៖
ឧបមាថា លោក (ក) កំពុងបើករថយន្តតាមផ្លូវជាធម្មតា ប៉ុន្តែចៃដន្យរថយន្តគាត់រលត់ម៉ាស៊ីន។ ពេលនោះស្រាប់តែមានរថយន្ត ១ គ្រឿងទៀតមកបុកពីក្រោយបណ្តាលឱ្យមនុស្សក្នុងរថយន្តខាងក្រោយស្លាប់ម្នាក់។ តើករណីនេះលោក (ក) មានជាប់ពាក់ព័ន្ធបទល្មើសឬយ៉ាងណា? បើលោក (ក) ជាប់ពាក់ព័ន្ធបទល្មើសដោយមូលហេតុអ្វី? ព្រោះថា គេបុកគាត់ពីក្រោយ?
ជាគោលការណ៍ច្បាប់ក្នុងមាត្រា ១៨ ច្បាប់ស្តីពីចរាចរណ៍ផ្លូវគោក យានយន្តដែលធ្វើចរាចរណ៍នៅពីក្រោយយានយន្ត ១ ផ្សេងទៀត ត្រូវរក្សាទុកចន្លោះសុវត្ថិភាពគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីចៀសវាងការប៉ះទង្គិច នៅពេលដែលយានយន្តខាងមុខបន្ថយល្បឿន ឬឈប់ដោយចៃដន្យ។ ដោយឡែកចន្លោះសុវត្ថិភាពសម្រាប់យានយន្តគ្រប់ប្រភេទដែលធ្វើចរាចរណ៍លើផ្លូវថ្នល់ត្រូវកំណត់ដោយប្រកាសរបស់រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងសាធារណការ និងដឹកជញ្ជូន។
នៅក្នុងករណីខាងលើ លោក (ក) កំពុងបើកបរតាមដងផ្លូវជាធម្មតា ប៉ុន្តែចៃដន្យរថយន្តរបស់គាត់រលត់ម៉ាស៊ីន ពេលនោះមានរថយន្ត ១ គ្រឿងទៀតបើកពីក្រោយបុកបណ្តាលឱ្យមនុស្សក្នុងរថយន្តខាងក្រោយនោះស្លាប់ម្នាក់។ បើយើងពិនិត្យមើលតាមមាត្រា ១៨ ច្បាប់ស្តីចរាចរណ៍ផ្លូវគោក រថយន្តបើកពីក្រោយអាចនឹងមិនបានគោរពវិធានស្តីពីការរក្សាចន្លោះសុវត្ថិភាពបើកបរគ្រប់គ្រាន់ ឬបើកបរដោយខ្វះខាតការប្រុងប្រយ័ត្នដែលបណ្តាលឱ្យបុករថយន្តនៅពីខាងមុខ។
ជាការសន្និដ្ឋានដំបូងចំពោះអង្គហេតុខាងលើ លោក (ក) មិនមានកំហុសធ្ងន់ធ្ងរណាមួយដែលបញ្ជាក់ថា សកម្មភាពរបស់គាត់បានបង្កបណ្តាលឱ្យមនុស្សក្នុងរថយន្តដែលបើកក្រោយនោះស្លាប់ទេ។ ដូច្នេះលោក (ក) ក៏មិនអាចទទួលខុសត្រូវផ្នែកព្រហ្មទណ្ឌ ឬព្យសនកម្មនេះដែរ។
ចុះប្រសិនបើ គាត់មានទោស តើជាប្រភេទទោសកម្រិតណា? ប៉ុន្តែបើលោក (ក) ចេញសំណងឱ្យភាគីជនរងគ្រោះ ដើម្បីកុំឱ្យប្តឹង តើបានដែរទេ?
ផ្ទុយមកវិញ ប្រសិនបើលោក (ក) មិនបានអនុវត្តតាមវិធានក្នុងកថាខណ្ឌ ៥ មាត្រា ២៧ ច្បាប់ស្តីពីចរាចរណ៍ផ្លូវគោក ដោយតម្រូវឱ្យម្ចាស់យានយន្តត្រូវប្រាប់ដំណឹងអំពីឧបសគ្គដល់អ្នកបើកបរផ្សេងទៀត ដោយប្រើភ្លើងសញ្ញាអាសន្នដើម្បីបញ្ចៀសគ្រោះថ្នាក់ ខណៈដែលលោក (ក) បានដឹងរួចហើយថារថយន្តរបស់គាត់អាចនឹងមានបញ្ហាកើតឡើង។ ផ្អែកតាមមាត្រា ៨៥ នៃច្បាប់ស្តីពីចរាចរណ៍ផ្លូវគោក លោក (ក) អាចនឹងទទួលខុសត្រូវព្រហ្មទណ្ឌចំពោះទង្វើធ្វេសប្រហែស ខ្ជីខ្ជា មិនប្រុងប្រយ័ត្ន ឬមិនគោរពតាមបទប្បញ្ញត្តិស្តីពីចរាចរណ៍ផ្លូវគោកបណ្តាលឱ្យអ្នកដទៃស្លាប់ ត្រូវផ្តន្ទាទោសដាក់ពន្ធនាគារពី ១ ឆ្នាំដល់ ៣ ឆ្នាំ និងពិន័យជាប្រាក់ពី ៤ ដល់ ១៥ លានរៀល។
ជាគោលការណ៍ច្បាប់ ទោះបីជនបង្កបានចេញសំណងឱ្យជនរងគ្រោះក៏ដោយ បណ្តឹងអាជ្ញា ឬបណ្តឹងព្រហ្មទណ្ឌមិនអាចរលត់បានឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀតក្នុងករណីការដកពាក្យបណ្តឹងរបស់ជនរងគ្រោះ វាគ្រាន់តែជាការបញ្ចប់នូវការទាមទារ ផ្នែកសំណងរដ្ឋប្បវេណីរបស់ជនរងគ្រោះតែប៉ុណ្ណោះ មានន័យថា ជនបង្កត្រូវទទួលខុសត្រូវព្រហ្មទណ្ឌ ដែលមានព្រះរាជអាជ្ញាជាដើមបណ្តឹងអាជ្ញា។
(សូមរង់ចាំស្វែងយល់វគ្គបន្តនៅសប្ដាហ៍ក្រោយ)
