ស្ដ្រីជាកម្មករសំណង់ ២នាក់ពេលកំពុងលាយស៊ីម៉ងត៍នៅការដ្ឋានមួយក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ កាលពីថ្ងៃទី ១៥ មករា។ ហេង ជីវ័ន
ភ្នំពេញៈ ក្នុងចំណោមកម្មករសំណង់ប្រុសស្រីដែលតាមការប៉ាន់ស្មានថា មានប្រហែល ២៥ ម៉ឺននាក់នៅកម្ពុជា គឺមានកម្មករស្ត្រីប្រហែលតែ ៣០ ទៅ ៣៥ ភាគរយប៉ុណ្ណោះ ដែលកំពុងប្រឡូកក្នុងវិស័យនេះ។ មូលហេតុដែលកម្មករស្ត្រីតិចជាងបុរសនេះ ត្រូវបានក្រសួងការងារបញ្ជាក់ថា ដោយសារជាការងារដែលប្រើកម្លាំង និងជំនាញ។
ដោយសារវាជាការងារដ៏លំបាក ស្ត្រីគ្រប់រូបប្រហែលជាមិនចង់ទទួលយកបទពិសោធន៍លើការងារសំណង់ធ្ងន់ៗដូចបុរសទេ តែសម្រាប់អ្នកស្រី នូ ភាព ដោយសារតែត្រូវដោះស្រាយជីវភាពក្នុងគ្រួសារគឺគ្មានជម្រើសអ្វីផ្សេងឡើយ ។
ខណៈនៅលើផ្ទៃមុខមានពាក់ម៉ាស់ជិត និងគ្របមួកក្រណាត់ពីលើក្បាលដោយបន្ថែមមួកសំណង់មួយជាន់ទៀតនោះអ្នកស្រី នូ ភាព បានប្រាប់ក្នុងពេលអ្នកស្រីកំពុងឱនលើកឥដ្ឋពីរទេះថា អ្នកស្រីមកធ្វើការសំណង់ជាមួយកូនប្រុសអាយុ ២០ ឆ្នាំ រីឯកូនស្រីម្នាក់ទៀតធ្វើការនៅកន្លែងផ្សេង ចំណែកស្វាមីអ្នកស្រីត្រូវបានគេវាយសម្លាប់តាំងពីជាង ១០ ឆ្នាំមកម្ល៉េះ។
ស្ត្រីវ័យ ៤៦ ឆ្នាំរូបនេះ បានបន្តថា អស់រយៈពេល ១០ ឆ្នាំមកហើយដែលអ្នកស្រីធ្វើការងារសំណង់ដើម្បីរកប្រាក់ចិញ្ចឹមកូន ហើយបច្ចុប្បន្នអ្នកស្រីកំពុងធ្វើសំណង់ស្ពានអាកាសក្បាលថ្នល់ថ្មីរយៈពេល ៦ ខែមកហើយ។
អ្នកស្រីធ្វើការងារផ្នែកលាយនិងជញ្ជូនស៊ីម៉ងត៍តាមរទេះឱ្យជាងដែលក្នុង ១ ថ្ងៃ អ្នកស្រីទទួលបានកម្រៃត្រឹមតែ ២២ ០០០ រៀលប៉ុណ្ណោះ តែបើកូនប្រុសអ្នកស្រីដែលធ្វើការផ្នែករៀបឥដ្ឋបាន ៣៥ ០០០ រៀល។ ស្ត្រីដែលមកពីស្រុកកញ្ជ្រៀច ខេត្តព្រៃវែងម្នាក់នេះ បានទទួលស្គាល់ថា ដោយសារតែអ្នកស្រីមិនមានសមត្ថភាព គ្មានចំណេះដឹងក្នុងខ្លួន ហេតុដូច្នេះការងារដែលអាចធ្វើបានមានតែសំណងប៉ុណ្ណោះ ហើយការងារនេះបើធ្វើនៅកន្លែងណា គឺត្រូវដេកនៅកន្លែងនោះតែម្ដង។
អ្នកស្រី នូ ភាព បានត្អូញត្អែរថា៖ «សម្រាប់ប្រាក់ឈ្នួលប្រចាំថ្ងៃ គឺយកមកផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារស្ទើរមិនគ្រាន់ទេ ព្រោះខ្ញុំត្រូវចំណាយលើការទិញម្ហូប អង្ករដាំបាយចង់អស់ទៅវិញហើយ។ ជួនកាលខ្វះលុយចាយ ១ ខែទៅបើកមកមិនគ្រាន់បង់ឱ្យគេផង ព្រោះយើងចងការគេចាយ»។
មិនខុសគ្នានឹងអ្នកស្រី នូ ភាព ប៉ុន្មានទេ អ្នកស្រី ជួន ផារី ដែលបច្ចុប្បន្នជាកម្មករសំណង់នៅការដ្ឋានមួយក្នុងសង្កាត់ស្រះចក រាជធានីភ្នំពេញ បានរៀបរាប់ដែរថា ក្នុង ១ ថ្ងៃ អ្នកស្រីធ្វើការងារ ៨ ម៉ោងដូចបុរសដែរ តែអ្នកស្រីទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលតែ ២៥ ០០០ រៀលប៉ុណ្ណោះ។ ចំពោះប្រាក់ឈ្នួលនេះបើនិយាយពីការបញ្ចេញកម្លាំងពលកម្មគឺមិនសមនឹងទទួលទេ តែអ្នកស្រីមិនដឹងធ្វើម៉េច។
ស្ត្រីដែលមានវ័យ ៣០ ឆ្នាំរូបនេះបានបញ្ជាក់ថា៖ «ប្រហែលមកពីខ្ញុំមិនចេះជំនាញអីដូចគេ តែបើខ្ញុំចេះជំនាញអាចនឹងរកការងារធ្វើបានប្រសើរជាងនេះ ។ ប៉ុន្តែទោះយ៉ាងណាខ្ញុំនៅតែគិតថា ប្រាក់ឈ្នួលខ្ញុំបានតិច»។
ចំពោះស្ថានភាពការងារសំណង់ដែលប្រាក់ឈ្នួលមានការខុសគ្នារវាងស្ត្រី និងបុរសនេះ លោក សុខ គីន ប្រធានសហព័ន្ធសហជីពកម្មករសំណង់ និងព្រៃឈើកម្ពុជាបានប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ថា យោងតាមរបាយការណ៍ដែលលោកមានសរុបកម្មករសំណង់ប្រុសស្រីទាំងអស់មានចំនួនប្រហែល ២៥ ម៉ឺននាក់ ក្នុងនោះកម្មករជាស្ត្រីមានប្រហែលពី ៣០ ទៅ ៣៥ភាគរយទេ។
តួលេខនេះបង្ហាញថា បើប្រៀបធៀបបុរសទៅនឹងស្ត្រីបានន័យថា ចំនួនស្ត្រីដែលធ្វើការក្នុងវិស័យសំណង់នៅមានចំនួនតិចនៅឡើយទេ។ ដោយមានការលើកឡើងពីភាពខុសគ្នារវាងកម្មករជាបុរស និងកម្មករជាស្ត្រីនេះ លោកសុខ គីន មើលឃើញថា កម្មករជាស្ត្រីកំពុងត្រូវបានគេរំលោភសិទ្ធិ។
លោកបានបញ្ជាក់ថា៖ «ចំពោះលក្ខខណ្ឌការងារចំពោះពួកគាត់ខ្ញុំគិតថា នៅតែមានការរំលោភបំពាន នៅតែពួកគាត់មិនទទួលបានសិទ្ធិស្មើគ្នារវាងបុរស និងស្ត្រី។ នៅក្នុងច្បាប់បានចែងថាបុរស និងស្ត្រីត្រូវមានសិទ្ធិ និងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ដូចគ្នានៅចំពោះមុខច្បាប់ តែអ្វីដែលអនុវត្តផ្ទាល់គឺស្ត្រីមិនបានទទួលដូចគ្នាទេ»។
លោក សុខ គីន បានលើកជាឧទាហរណ៍ថា សម្រាប់កម្មករជាស្ត្រីគាត់ធ្វើការលាយស៊ីម៉ងត៍ដូចគ្នានឹងបុរសដែរ ហើយបានប្រាក់ឈ្នួលតែ ២ ម៉ឺនទៅ ២៨ ០០០ ឬ ៣ ម៉ឺនរៀលអស់ហើយ។ ប៉ុន្តែសម្រាប់បុរសវិញគាត់ធ្វើការងារក្នុង ១ ថ្ងៃ ៨ ម៉ោងដូចគ្នា តែបុរសទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលពីជាង ៣ ម៉ឺនដល់ជិត ៥ ម៉ឺនរៀល គឺតិចជាងគ្នាឆ្ងាយតែម្តង។
រីឯចំពោះលក្ខខណ្ឌអីផ្សេងៗសិទ្ធិក្នុងការទទួលបានតួនាទីដូចជាត្រូវការជ្រើសរើសមេការឬអ្នកគ្រប់គ្រងអីហ្នឹង គឺខាងការដ្ឋានសំណង់មិនដែលផ្តល់ឱកាសឱ្យស្ត្រីទេ បើទោះបីស្ត្រីម្នាក់នោះគាត់មានសមត្ថភាពក៏ដោយ។
ដោយសារថា ប្រហែលមាននៅក្នុងផ្នត់គំនិត ១ គិតថា បរិបទមួយនៅក្នុងស្រុកគិតថា ស្ត្រីមិនអាចធ្វើការបានដូចបុរស តែជាទូទៅគាត់អាចធ្វើបាន តែមិនមានការផ្តល់ឱកាសឱ្យពួកគាត់ ហើយពេលខ្លះស្ត្រីមានការតស៊ូខ្លាំងជាងបុរសទៅទៀត។
បើតាមលោក សុខ គីន សហព័ន្ធសហជីពកម្មករសំណង់មានផែនការជាក់លាក់ ដោយនៅតែជំរុញ និងស្នើដល់ស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធដើម្បីឱ្យស្ត្រីទទួលបានសិទ្ធិនិងអត្ថប្រយោជន៍ស្មើៗគ្នាដូចបុរសដែរ។ សម្រាប់សហព័ន្ធសហជីពកម្មករសំណង់នៅតែផ្តល់ឱកាសដល់ស្ត្រីក្នុងការចូលរួមសកម្មភាពផ្សេងៗនៅក្នុងសង្គម។
បើទោះជាមានការលើកឡើងជុំវិញបញ្ហានេះក្តី តែសម្រាប់លោក កត្តា អ៊ន អ្នកនាំពាក្យក្រសួងការងារបានបញ្ជាក់ប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្តិ៍ថា ភាគច្រើននៃកម្មករដែលធ្វើការក្នុងវិស័យសំណង់គឺស្ត្រីមានចំនួនតិចជាងបុរស ព្រោះថា ជាការងារដែលប្រើកម្លាំង និងជំនាញ ហើយវិស័យនេះមិនទាន់មានការកំណត់ប្រាក់ឈ្នួលអប្បបរមានៅឡើយ។ ចំពោះការផ្តល់ប្រាក់កម្រៃដល់ស្ត្រី តែងតែបានចំនួនតិចជាងបុរសគឺអាចមានកត្ដា ២ គឺទី ១ គេវាយតម្លៃស្ត្រីមិនអាចធ្វើការដោយប្រើកម្លាំងដូចបុរសបាន ទី ២ កម្មករស្ត្រីមួយចំនួនធំមិនមានជំនាញ។
ជាមួយគ្នានេះ លោក កត្តា អ៊ន បានបញ្ជាក់ថា៖ «ក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈអំពាវនាវដល់យុវជនដែលពុំទាន់មានជំនាញ សូមចុះឈ្មោះដើម្បីរៀនជំនាញវិជ្ជាជីវៈ និងបច្ចេកទេស ដើម្បីទទួលបានការងារ និងប្រាក់ខែខ្ពស់ និងអំពាវនាវដល់អ្នកម៉ៅការ និយោជក និងកម្មករនិយោជិត ត្រូវគោរពច្បាប់ការងារឱ្យបានត្រឹមត្រូវ»៕
