លោក លី ឃុនថៃ ប្រធានសមាគមស្បែកជើងកម្ពុជា។ រូបថត សហការី
ភ្នំពេញៈ រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជាបានព្យាករថា កំណើនសេដ្ឋកិច្ចកម្ពុជានឹងមានអត្រា ៥,៦ ភាគរយនៅក្នុងឆ្នាំ ២០២២ នេះ បើទោះវីរុសបំប្លែងថ្មីនៃជំងឺកូវីដ ១៩ នៅតែមានក៏ដោយ។
ឧស្សាហកម្មស្បែកជើង គឺជាវិស័យមួយដែលរីកចម្រើនយ៉ាងឆាប់រហ័សក្នុងរយៈពេល ២-៣ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ ដោយបានស្រូបយកក្រុមកម្មករជាង ១៣០ ០០០ នាក់ និងទាក់ទាញការវិនិយោគថ្មីៗជាច្រើនកាលពីឆ្នាំមុន។
លោក លី ឃុនថៃ ប្រធានសមាគមស្បែកជើងកម្ពុជាកាលពីពេលថ្មីៗនេះបានផ្តល់បទសម្ភាសឱ្យលោក ម៉ៃ គុណមករា ការីនិពន្ធព័ត៌មានសេដ្ឋកិច្ចនៃកាសែតភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍អំពីឧស្សាហកម្មនេះថា តើការរីករាលដាលនៃជំងឺកូវីដ ១៩ បានបង្កផលប៉ះពាល់បែបណាខ្លះដល់ឧស្សាហកម្មនេះ?
តើឧស្សាហកម្មស្បែកជើងមានសកម្មភាពយ៉ាងណាដែរចាប់តាំងពីមានការផ្ទុះការរីករាលដាលជំងឺកូវីដ-១៩ រយៈពេលជាង ២ ឆ្នាំមកនេះ?
ខ្ញុំឃើញថា ឧស្សាហកម្មនេះមានការកើនឡើងបើធៀបនឹងឆ្នាំ ២០២០។ ទោះបីពិភពលោកត្រូវបានរំខានគ្រប់វិស័យរួមទាំងឧស្សាហកម្មស្បែកជើងក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំសង្កេតឃើញថាឧស្សាហកម្មស្បែកជើងបានកើនឡើងការបញ្ជាទិញចាប់ពីខែមិថុនា ឆ្នាំ ២០២០ រហូតដល់ចុងឆ្នាំ ២០២១។ ខ្ញុំព្យាករថា វានឹងកើនឡើងបន្ថែមទៀតក្នុងឆ្នាំនេះ ដោយសារខ្ញុំឃើញថា ប្រទេសជាច្រើនជុំវិញពិភពលោក ទោះបីមានការរីករាលដាលជំងឺកូវីដ ១៩ ក៏ដោយ ប៉ុន្តែប្រទេសភាគច្រើនបានបើកសេដ្ឋកិច្ចរបស់ពួកគេឡើងវិញ ការស្វាគមន៍ភ្ញៀវទេសចរ ដូច្នេះពួកគេកំពុងរស់នៅក្នុងប្រក្រតីធម្មតាថ្មី។ យើងមិនអាចគេចផុតពីជំងឺកូវីដ ១៩ បានទេ យើងត្រូវតែរស់នៅជាមួយវា។ សូម្បីតែប្រទេសយើង យើងបានបើកដំណើរសេដ្ឋកិច្ចឡើងវិញតាំងពីខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០២១ ប៉ុន្តែយើងត្រូវអនុវត្តតាមគោលការណ៍ណែនាំផ្នែកសុខាភិបាល។
តើគោលដៅនាំចេញរបស់យើងមានប្រទេសណាខ្លះ?
គោលដៅនាំចេញរបស់យើង គឺអឺរ៉ុប អាមេរិក និងប្រទេសមួយចំនួនទៀតដូចជា ជប៉ុន កូរ៉េ និងកាណាដា។
រយៈពេលជាង ២ ឆ្នាំហើយដែលជំងឺកូវីដ ១៩ មិនត្រឹមតែបំផ្លាញជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ប៉ុន្តែវាថែមទាំងបំផ្លាញសេដ្ឋកិច្ចផងដែរ។ តើសមាគមបានជួយអ្វីខ្លះដល់សមាជិកខ្លួន?
យើងបានកំពុងធ្វើការងារយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយសមាជិក និងជួយពួកគេក្នុងការផ្តល់ម៉ាស់មុខ និងអាល់កុល។ ជាមួយគ្នានេះយើងក៏បានសហការជាមួយក្រសួង ស្ថាប័ននានារបស់រដ្ឋាភិបាល ដើម្បីស្វែងរកការណែនាំ និងអនុវត្តតាមក្រសួងសុខាភិបាល។
ពេលនេះយើងមានរោងចក្រជាង ៦០ ជាសមាជិក ប៉ុន្តែសរុបយើងមានសមាជិកជាង ១០០ ដែលជាក្រុមហ៊ុនម៉ៅការបន្ត និងខ្លះទៀតជាក្រុមហ៊ុនផ្គត់ផ្គង់វត្ថុធាតុដើម។ ឧស្សាហកម្មនេះបានផ្ដល់ការងារដល់កម្មករជាង ១៣០ ០០០ នាក់។
តើលោកយល់យ៉ាងណាដែរចំពោះការធ្វើអន្តរាគមន៍របស់រដ្ឋាភិបាលសម្រាប់វិស័យនេះ?
ខ្ញុំគិតថា វាជាជំនួយដ៏ល្អសម្រាប់វិស័យឧស្សាហកម្មនេះ ជាពិសេសយើងរីករាយចំពោះការចាក់វ៉ាក់សាំងយ៉ាងរហ័សដល់កម្មកររបស់យើង ដោយមិនគិតថ្លៃនៅតាមរោងចក្រ។
លើសពីនេះ យើងឃើញថា រដ្ឋាភិបាលក៏បានជួយផ្តល់ប្រាក់ឈ្នួលប្រហែល ៤០ ដុល្លារក្នុងកម្មករម្នាក់ ដូច្នេះវាជួយបន្ទុកនិយោជក។ បើយើងប្រៀបធៀបជាមួយប្រទេសជិតខាងយើងធ្វើបានល្អជាងគេ។
ជាការពិតណាស់ យើងមិនបដិសេធទេដែលមានរោងចក្រចំនួន ៦ បានបិទទ្វារ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ យើងទទួលបានរោងចក្រជាច្រើនបានបើកដំណើរការ ដោយសារយើងទទួលបានការបញ្ជាទិញកាន់តែច្រើនកាលពីឆ្នាំមុន បើធៀបនឹងឆ្នាំ ២០២០។ ទំហំនៃការនាំចេញសរុបនៃឧស្សាហកម្មបានកើនឡើង ២០ ភាគរយក្នុងឆ្នាំ ២០២១ បើធៀបនឹងឆ្នាំ ២០២០។
យើងឃើញមានរោងចក្រជាច្រើននៅក្នុងប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ាបានបិទទ្វារ ដោយសារជម្លោះផ្ទៃក្នុងរបស់ពួកគេ ខណៈតម្លៃពលកម្មបានកើនឡើងនៅប្រទេសវៀតណាម។ តើយើងទទួលបានអ្វីខ្លះពីនោះ?
ជាការពិតណាស់ យើងមានរោងចក្រជាច្រើនត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទីតាំងមកទីនេះ ដោយសាររោងចក្រខ្លះនៅប្រទេសមីយ៉ាន់ម៉ា អ្នកបញ្ជាទិញកាន់តែច្រើនងាកមកប្រទេសកម្ពុជា ដូច្នេះទើបយើងទទួលបានការបញ្ជាទិញកាន់តែច្រើន បើទោះបីរោងចក្ររបស់យើងមួយចំនួនបិទទ្វារក៏ដោយ។
ទាក់ទិននឹងការកើនឡើងតម្លៃកម្លាំងពលកម្មនៅប្រទេសវៀតណាម យើងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីនោះដែរ ដោយសាររោងចក្រមួយចំនួននៅប្រទេសវៀតណាមក៏មានសាខារបស់ពួកគេនៅកម្ពុជា ដូច្នេះពួកគេបង្កើនការបញ្ជាទិញនៅទីនេះ។
ថ្មីៗនេះ រដ្ឋាភិបាលបានដាក់ចេញយុទ្ធសាស្ត្រអភិវឌ្ឍន៍សម្រាប់ឧស្សាហកម្មកាត់ដេរ និងវាយនភណ្ឌ។ យុទ្ធសាស្ដ្រនេះ ក៏បានចង្អុលបង្ហាញអំពីឧស្សាហកម្មជំនាន់ទី ៤ ផងដែរ។ តើយុទ្ធសាស្ត្រមានន័យដូចម្តេចសម្រាប់ឧស្សាហកម្ម?
នេះជាយុទ្ធសាស្ដ្រល្អ ព្រោះវាផ្តល់ផែនទីបង្ហាញផ្លូវសម្រាប់វិស័យនេះ។ ជាមួយគ្នានេះយុទ្ធសាស្ត្រនេះ ក៏រួមចំណែកលើកកម្ពស់ជំនាញរបស់កម្មករពីជំនាញទាបទៅកម្រិតខ្ពស់ផងដែរ។ ការណ៍នេះក៏នឹងជួយទាក់ទាញការវិនិយោគបន្ថែមទៀត។
នៅពេលនេះខ្ញុំឃើញថា រោងចក្រមួយចំនួនកំពុងប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាថ្មីៗក្នុងរោងចក្ររបស់ពួកគេ ដែលអាចរួមចំណែកធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវគុណភាព និងបរិមាណ នោះគឺជាការផ្លាស់ប្តូរមួយទៅកាន់ឧស្សាហកម្មជំនាន់ទី ៤។ សម្រាប់រោងចក្រជាច្រើននៅពេលនេះ គឺរោងចក្រទាំងនោះមានផ្នែកបណ្តុះបណ្តាលផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងការជួយកម្មករឱ្យមានជំនាញបន្ថែមទៀត។ បើខ្ញុំប្រៀបធៀបទៅនឹងឆ្នាំមុន ផលិតភាពរបស់យើង គឺទាបខ្លាំងណាស់ ឧទាហរណ៍ផ្នែកការងារ។
រដ្ឋាភិបាលព្យាករថា កំណើនសេដ្ឋកិច្ចនឹងមានប្រហែល ៥,៦ ភាគរយនៅឆ្នាំនេះ ខណៈដែលយើងមានការរំខានដោយសារវីរុសវ៉ារ្យ៉ង់បំប្លែងថ្មីអូមីក្រុង។ តើយើងនឹងសម្រេចបានដែរឬទេ បើតាមទស្សនៈលោក?
ខ្ញុំនៅតែមានសុទិដ្ឋិនិយមថា យើងអាចសម្រេចបាន ទោះបីជាយើងមានវីរុសបំប្លែងថ្មីអូមីក្រុងក្នុងទីក្រុង ឬនៅជុំវិញពិភពលោកក៏ដោយ។ ខ្ញុំមិនបានឃើញប្រទេសណាជុំវិញពិភពលោកប្រកាសបិទខ្ទប់ដោយសារការរីករាលដាលវីរុសបំប្លែងថ្មីអូមីក្រុងនោះទេ។
ទោះបីការឆ្លងមេរោគវីរុសអូមីក្រុងលឿនជាងវីរុស Alpha ឬ វីរុស Delta ប៉ុន្តែចំនួនអ្នកស្លាប់គឺមានកម្រិតទាបណាស់ ហើយការព្យាបាលគឺឆាប់ជាសះស្បើយរហ័ស។
យើងឃើញថា រដ្ឋាភិបាលមានការប្រុងប្រយ័ត្នខ្ពស់ក្នុងការគ្រប់គ្រងវាឱ្យបានល្អ នោះពិតជាគួរឱ្យកោតសរសើរណាស់។ ខ្ញុំមិនជឿថា វីរុសអូមីក្រុងអាចប៉ះពាល់ដល់ផលិតកម្មរបស់ឧស្សាហកម្មនេះទេ ដោយសារអត្រាការចាក់វ៉ាក់សាំងរបស់យើងខ្ពស់។ ខ្ញុំគិតថា វីរុសអូមីក្រុងនឹងមិនប៉ះពាល់ដល់ការនាំចេញ។ អ្វីដែលសំខាន់គឺថា រោងចក្រទាំងអស់បានគោរពតាមគោលការណ៍ណែនាំផ្នែកសុខាភិបាល ដែលកំណត់ដោយរដ្ឋាភិបាល ខណៈដែលកម្មកររបស់យើងក៏រីករាយនឹងគោរពផងដែរ។ នេះជាក្តីសង្ឃឹមរបស់យើងដែលថា វីរុសអូមីក្រុងនឹងមិនប៉ះពាល់ដល់ផលិតកម្មរោងចក្ររបស់យើងទេនៅឆ្នាំនេះ៕ LA
