អាជីវករលក់ដូរនៅលើដងផ្លូវនៅភ្នំពេញនៅឆ្នាំ២០២៤។ Post Staff
គិតត្រឹមចុងឆ្នាំ២០២៤ ប្រជាពលរដ្ឋចំនួន ៥,០៤លាននាក់បានប្រើប្រាស់ឥណទានឬកម្ចី ដែលមានទឹកប្រាក់សរុបជិត ៥៩ពាន់លានដុល្លារ (២៣៦,៤២៩,២៦៦លានរៀល) ដែល ៥០ភាគរយនៅភ្នំពេញ។ អត្រានៃអ្នកប្រើប្រាស់ឥណទានលក្ខណៈបុគ្គលអាយុពី១៨ឆ្នាំឡើងទៅមានជាមធ្យម ៥១ភាគរយនៅទូទាំងប្រទេស។
យោងតាមរបាយការណ៍ស្ថានភាពឥណទានប្រចាំឆ្នាំ២០២៤ របស់ក្រុមហ៊ុនក្រេឌីតប្យួរ៉ូ ខេមបូឌា (ស៊ីប៊ីស៊ី) រាជធានីភ្នំពេញ ខេត្តកណ្តាល និងខេត្តសៀមរាប បានផ្តល់ឥណទានប្រហែល ៦០% នៃសមតុល្យឥណទានសរុបជិត ៥៩ពាន់លាន។
រាជធានីភ្នំពេញមានបរិមាណឥណទានច្រើនជាងគេជាង ២៩ពាន់លានដុល្លារ (១១៩,០២១,៩៤៧ លានរៀល) ដែលស្មើនឹង ៥០% នៃសមតុល្យឥណទានទូទាំងប្រទេស និងមានអ្នកខ្ចីប្រាក់សរុបចំនួន៦៩ម៉ឺន៦ពាន់នាក់។
ខេត្តកណ្តាលស្ថិតនៅលេខរៀងទី២ ដែលមានបរិមាណឥណទានជាង ៣,១៦ពាន់លានដុល្លារ (១២,៦៩៧,៦៤៩លានរៀល) ស្មើនឹង ៥% នៃសមតុល្យឥណទានទូទាំងប្រទេស និងមានអ្នកខ្ចីប្រាក់សរុបចំនួនជាង ៣៩ម៉ឺន៤ពាន់នាក់។
ខេត្តសៀមរាបមានអ្នកខ្ចីប្រាក់សរុបជាង៣២ម៉ឺន៤ពាន់នាក់ ឈរលំដាប់ថ្នាក់ទី៣ មានទំហំទឹកប្រាក់កម្ចីសរុបជាង ២,៥ពាន់លានដុល្លារ(១០,៣០៧,៣៥៨លានរៀល) ស្មើនឹង ៤% នៃសមតុល្យឥណទានទូទាំងប្រទេស។
របាយការណ៍ស្ថានភាពឥណទាននៅកម្ពុជាឆ្នាំ២០២៤ ធ្វើឡើងដោយកត់ត្រាទិន្នន័យរបស់រូបវន្តបុគ្គល និងក្រុមហ៊ុន ឬ សហគ្រាស ដែលបានមកពីគ្រឹះស្ថានធនាគារ និងហិរញ្ញវត្ថុដែលជាសមាជិករបស់ស៊ីប៊ីស៊ីទាំងអស់ចំនួន ១៩៧ ស្ថាប័ន នៅក្នុងឆ្នាំ២០២៤។ ក្នុងចំណោមកម្ចីទាំងអស់ អត្រានៃការសងត្រឡប់យឺតលើសពី៩០ថ្ងៃ មានចំនួន ៦.០៣%។
នៅឆ្នាំ២០២៣ ចំនួនអ្នកខ្ចីប្រាក់សរុបមានក្រោម ៥លាននាក់ ប៉ុន្តែទំហំទឹកប្រាក់សរុបមានជិត ៥៨ពាន់លាននាក់។ ភ្នំពេញ ខេត្តកណ្ដាល និង សៀមរាបក៏ជាខេត្តដែលមានកម្ចីច្រើនជាងគេ ដូចនៅឆ្នាំ២០២៤ដែរ ខណៈការសងយឺតយ៉ាវជាង ៩០ថ្ងៃមានអត្រា ៤,៥ភាគរយ។
លោក ឡោ វិចិត្រ អនុប្រធានសមាគមពាណិជ្ជកម្មកម្ពុជា-ចិន ពន្យល់ថា តួលេខចំនួនអ្នកខ្ចីនិងទំហំទឹកប្រាក់ជាមធ្យមនៅកម្ពុជាអាចធំជាងប្រទេសជិតខាងដូចជានៅថៃ និង វៀតណាម ឬ សិង្ហបុរី ដោយសារតែរបៀបនៃការចាប់ផ្ដើមអាជីវកម្មខុសពីនៅកម្ពុជា និងអត្រាការប្រាក់ទាបជាងនៅកម្ពុជា។
លោកពន្យល់ថា នៅប្រទេសថៃ ការខ្ចីប្រាក់ដើម្បីពង្រីកអាជីវកម្មរបស់ក្រុមហ៊ុន ឬ សហគ្រាស គឺជានីតិបុគ្គល ខណៈនៅកម្ពុជាបុគ្គលខ្ចីប្រាក់ទៅពង្រីកអាជីវកម្ម ដូចជានៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ចក្រៅប្រព័ន្ធដែលមានពលរដ្ឋច្រើនប្រៀបធៀបនឹងប្រទេសជិតខាង។ ការខ្ចីជាលក្ខណៈបុគ្គលនេះធ្វើឲ្យចំនួនអ្នកខ្ចីមានច្រើន ហើយទំហំកម្ចីក៏ធំដែរ បូករួមទាំងការប្រាក់ខ្ពស់ទៀត។
លោកលើកជាឧទាហរណ៍ករណីនៅប្រទេសថៃ ដែលការចាប់ផ្ដើម ឬ ការពង្រីកអាជីវកម្មមិនសូវមានកម្ចីពីធនាគារច្រើន ដោយសារតែក្រុមហ៊ុនទាំងនោះចាប់ផ្ដើមដោយការលក់សញ្ញាប័ណ្ណ ឬលក់ភាគហ៊ុន រីឯនៅកម្ពុជា ការចាប់ផ្ដើមឬពង្រីកអាជីវកម្ម ត្រូវខ្ចីប្រាក់ពីធនាគារ ដែលធ្វើឲ្យចំនួនអ្នកខ្ចី និងទឹកប្រាក់ឃើញខ្ពស់។
លោកនិយាយថា៖ «ឧទាហរណ៍នៅសិង្ហបុរី វិធីដែលគេពង្រីកក្រុមហ៊ុនគឺតាមរយៈការលក់ភាគហ៊ុន។ ដូច្នេះយើងមិនឃើញមានកម្ចីខ្ពស់ទេ។ ក្រុមហ៊ុនខ្លះមានដើមទុនចាប់ផ្ដើមអាជីវកម្មប្រមាណ ១០ពាន់លាន តែបំណុលគេនៅធនាគារទាប ដោយសារតែគេលក់ភាគហ៊ុន»៕
