គំនរប្លាស្ទិកដែលគេប្រទះឃើញនៅតាមបណ្តោយឆ្នេរសមុទ្រខាងកើតទីក្រុងដាកា ប្រទេសបង់ក្លាដែស។ AFP
មេដឹកនាំពិភពលោកនឹងជួប ប្រជុំនៅទីក្រុងណៃរ៉ូប៊ី (Nairobi) ប្រទេសកេនយ៉ា ក្នុងទ្វីបអាហ្រ្វិកក្នុងសប្ដាហ៍នេះ ដើម្បីជជែកពិភាក្សាអំពីការបង្កើត
សន្ធិសញ្ញាកាត់បន្ថយការបំពុលបង្កឡើងដោយប្លាស្ទិក។
ពួកគេនឹងជជែកគ្នាត្រង់ចំណុចសំខាន់ៗ ថាតើត្រូវកំណត់បរិមាណនៃការផលិតប្លាស្ទិក ឬគ្រាន់តែផ្តោតលើការគ្រប់គ្រងសំណល់ប្លាស្ទិក ហើយពួកគេសង្ឃឹមថា សន្ធិសញ្ញានេះអាចដាក់ចេញជាផ្លូវការនៅចុងឆ្នាំ ២០២៤។
លោក ដេវីដ អាស៊ូឡេយ (David Azoulay) មេធាវីនៅមជ្ឈមណ្ឌលច្បាប់បរិស្ថានអន្តរជាតិ ដែលជាអ្នកសង្កេតការណ៍ក្នុងកិច្ចពិភាក្សាបាននិយាយថា៖«យើងស្ថិតនៅត្រង់ចំណុចមួយ ដែលត្រូវប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងការបំពុលប្លាស្ទិក»។
បច្ចុប្បន្ននេះ ពិភពលោកទាំងមូលកំពុងផលិតកាកសំណល់ប្លាស្ទិកចំនួន ៤០០ លានតោនក្នុង ១ ឆ្នាំ ហើយមានតែ ១០% ប៉ុណ្ណោះដែលត្រូវបានកែច្នៃឡើងវិញ។ ភាគច្រើននៃកាកសំណល់ត្រូវបានដឹកទៅចាក់ចោលនៅកន្លែងចាក់សំរាម និងខ្លះទៀតកំពុងក្លាយទៅជាសំណល់បំពុលមហាសមុទ្រ។
មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ក្រុមហ៊ុនផលិតប្រេង ដែលជារឿយៗក៏បានផលិតប្លាស្ទិកផងដែរនោះ កំពុងស្វែងរកប្រភពចំណូលថ្មី ដោយសារតែពិភពលោកកំពុងព្យាយាមកាត់បន្ថយថាមពលឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល។
នេះមានន័យថា ចំនួនផលិតកម្មប្លាស្ទិកអាចនឹងកើនឡើងក្នុងទសវត្សរ៍ខាងមុខនេះ។ សព្វថ្ងៃនេះ ៩៨% នៃប្រភេទប្លាស្ទិកដែលប្រើបានតែ ១ ដង ដូចជាដបទឹក និងប្រអប់ប្លាស្ទិកជាដើម គឺសុទ្ធតែផលិតដោយប្រើឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល នេះបើយោងតាមកម្មវិធីបរិស្ថានរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ។
សហភាពអឺរ៉ុប និងប្រទេសជាច្រើនទៀតដូចជា កាណាដា ជប៉ុន និងកេនយ៉ា ចង់បានសន្ធិសញ្ញាដែលបង្ខំឱ្យប្រទេសនានាកាត់បន្ថយការផលិត និងការប្រើប្រាស់ប្លាស្ទិក និងហាមប្រាម ឬរឹតបន្តឹងប្លាស្ទិកដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់។
ប៉ុន្តែ ប្រទេសឧស្សាហកម្មប្លាស្ទិក និងប្រទេសនាំចេញប្រេង និងគីមីឥន្ធនៈ ដូចជា អារ៉ាប៊ីសាអ៊ូឌីត បានប្រឆាំងនឹងគោលបំណងបង្កើតសន្ធិសញ្ញានេះ។
ពួកគេចង់ឱ្យសន្ធិសញ្ញានេះផ្តោតលើការកែច្នៃឡើងវិញ និងការប្រើប្រាស់ឡើងវិញនូវប្លាស្ទិកជំនួសឱ្យការរឹតបន្តឹងលើការផលិត។
អារ៉ាប៊ី សាអ៊ូឌីត បានលើកឡើងថា បញ្ហានៃការបំពុលបរិស្ថានបង្កឡើងដោយប្លាស្ទិក គឺបណ្តាលមកពីការគ្រប់គ្រងកាកសំណល់មិនល្អ។ ដោយឡែក សហរដ្ឋអាមេរិកធ្លាប់ចង់ឱ្យមានសន្ធិសញ្ញាដែលតម្រូវឱ្យប្រទេសនានាបង្កើតផែនការគ្រប់គ្រងប្លាស្ទិក ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ អាមេរិកបានប្រកាសថា សន្ធិសញ្ញាគួរតែមានការកំណត់គោលដៅរួមជាសកលដើម្បីកាត់បន្ថយការបំពុលប្លាស្ទិក ហើយប្រទេសនានាគួរតែរៀបចំផែនការដើម្បីសម្រេចគោលដៅរួមទាំងនោះរៀងៗខ្លួន។
សម្រាប់ក្រុមប្រឹក្សាអន្តរជាតិនៃសមាគមគីមី (ICCA) វិញ ចង់ឱ្យសន្ធិសញ្ញានេះផ្តោតលើមធ្យោបាយកែច្នៃ និងការប្រើប្រាស់ឡើងវិញនូវប្លាស្ទិកឱ្យកាន់តែមានប្រសិទ្ធភាព។
អ្នកនាំពាក្យសមាគមនេះបាននិយាយថា៖«សន្ធិសញ្ញាគួរតែផ្ដោតលើការបញ្ចប់ការបំពុលដោយប្លាស្ទិក មិនមែនបញ្ឈប់ការផលិតប្លាស្ទិកនោះទេ»។
សម្រាប់ក្រុមហ៊ុនផលិតឥន្ធនៈហ្វូស៊ីល និងគីមីឥន្ធនៈវិញ ប្រាកដណាស់ពួកគេមិនពេញចិត្តនឹងសន្ធិសញ្ញាប្លាស្ទិកនេះទេ ព្រោះវានឹងមានផលប៉ះពាល់ចំពោះប្រាក់ចំណេញរបស់ពួកគេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេចង់ឱ្យប្រទេសនីមួយៗមានការទទួលខុសត្រូវលើការសម្អាតការបំពុលប្លាស្ទិក ជាជាងការដែលតម្រូវឱ្យឧស្សាហកម្មនេះជាអ្នកទទួលខុសត្រូវ។
និយាយជារួមគឺថា ប្រទេសអារ៉ាប៊ី សាអ៊ូឌីត និងប្រទេសដែលសម្បូរប្រេងផ្សេងទៀតដូចជា រុស្ស៊ី អ៊ីរ៉ង់ គុយបា ចិន និងបារ៉ែន កំពុងព្យាយាមធ្វើឱ្យសន្ធិសញ្ញាប្លាស្ទិកពិភពលោកនេះមិនអាចកើតឡើង ព្រោះដើម្បីកុំឱ្យពួកគេត្រូវបាត់បង់ប្រាក់ចំណេញ។
បន្ថែមលើនេះ អារ៉ាប៊ីសា អ៊ូឌីត កំពុងរារាំងវឌ្ឍនភាពសន្ធិសញ្ញាប្លាស្ទិកនេះ ដោយទាមទារឱ្យមានការសម្រេចអ្វីមួយ ត្រូវធ្វើឡើងដោយគោលការណ៍កុងសង់ស៊ីស ដែលនេះមានន័យថា ប្រសិនបើប្រទេសណាមួយមិនយល់ស្រប នោះសន្ធិសញ្ញាមិនអាចធ្វើទៅបានឡើយ៕
