លោក ឈុន ប៊ុនថន (រូបសំពះ) ទទួលមេដាយពីលោក ថោង ខុន ក្នុងការប្រកួតនៅបុណ្យទន្លេ។ រូបថត សហការី
ភ្នំពេញ៖ នៅលើទីលានប្រកួត ឈុន ប៊ុនថន គ្រងឈុតកីឡាជាមួយនឹងខោខ្លី និងអាវយឺតវាលក្លៀក ជាកីឡាករអត្ដពលិកតំណាងជាតិម្នាក់ ដែលមានការតាំងចិត្ដមោះមុត។ ប៉ុន្ដែនៅពេលកាន់ឧបករណ៍តន្ដ្រីបុរាណខ្មែរចាប៉ីដងវែង បុរសរូបនេះគ្រងឈុតប្រពៃណីជាមួយនឹងសមត្ថភាពច្រៀងដ៏គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើល។
ថ្វីដ្បិតការលេង និងច្រៀងចាប៉ីដងវែងគ្រាន់តែជាចំណូលចិត្ដការកម្សាន្ដបន្ទាប់ពីការហ្វឹកហាត់រត់ប្រណាំងយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏លោក ប៊ុនថន ចាត់ទុកជាភាពចាំបាច់មួយក្នុងនាមលោកជាអត្ដពលិកតំណាងជាតិ ដែលគួរតែចេះទម្រង់សិល្បៈបុរាណណាមួយរបស់ខ្មែរ។
លោកបានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្ដិ៍ថា៖ «ឧបករណ៍ចាប៉ីដងវែងនេះ ខ្ញុំទើបតែរៀននៅក្នុងឆ្នាំ ២០២០។ ខ្ញុំគិតថា ជាកីឡាករតំណាងជាតិ ១ រូប ខ្ញុំគួរតែរៀនអ្វីដែលជាតំណាងរបស់ខ្មែរ ដើម្បីចូលរួមក្នុងការជួយថែរក្សា និងផ្សព្វផ្សាយវប្បធម៌ជាតិ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត វាក៏ធ្វើឱ្យខួរក្បាលយើងសម្រាកដែរ»។
លោក ប៊ុនថន គ្រងឈុតប្រពៃណីឈរកាន់ឧបករណ៍តន្ដ្រីចាប៉ីដងវែង និងចាប៉ីដងវែងក្នុងបន្ទប់ធ្វើការ។ រូបថត សហការី
បច្ចុប្បន្ន លោក ឈុន ប៊ុនថន អាយុ ២៨ ឆ្នាំ ជាកីឡាករអត្ដពលិកតំណាងជាតិលើវិញ្ញាសាររត់ប្រណាំងដែលបានបង្កើតប្រវត្ដិសាស្ដ្រថ្មីមួយសម្រាប់ជាតិ បើទោះបីជាមិនទាន់បានគ្រងមេដាយណាមួយនៅឡើយក្ដី។
លោក ប៊ុនថន បាននិយាយអំពីសមិទ្ធផលលេខ ៤ លើវិញ្ញាសារត់ប្រណាំង ១ ៥០០ ម៉ែត្រ និងលេខ ៥ លើការរត់ប្រណាំង ៨០០ ម៉ែត្រ ក្នុងព្រឹត្ដិការណ៍ស៊ីហ្គេមឆ្នាំ ២០១៩ នៅប្រទេសហ្វីលីពីនថា៖ «វាជាមុខមាត់ប្រទេសមួយដែរ ព្រោះវិញ្ញាសាកីឡាខ្ញុំប្រកួតនេះ មិនទាន់មានអ្នកជាប់ចំណាត់ថ្នាក់នេះទេនៅប្រទេសយើង គឺខ្ញុំបានបំបែកឯកទគ្គកម្មថ្នាក់ជាតិ»។
ការឈានជើងឡើងមកជាន់ទីលានរត់ប្រណាំងក្នុងព្រឹត្ដិការណ៍ថ្នាក់ជាតិ និងអន្ដរជាតិបានក្លាយជាលទ្ធផលឥតព្រៀងទុករបស់យុវជនដែលមានចំណូលចិត្ដសិក្សាអំពីទម្រង់សិល្បៈបុរាណរូបនេះ។
យុវជនមកពីខេត្ដព្រៃវែងរូបនេះ បានឱ្យដឹងថា៖ «វាហាក់ដូចជាឆ្ងាយពីក្ដីស្រមៃរបស់ខ្ញុំបន្ដិច ប៉ុន្តែការបានធ្វើជាកីឡាករតំណាងជាតិម្នាក់ជារឿងមោទនភាពមួយដែរ»។
លោកបានរំឭកប្រាប់ថា លោកមានបំណងចង់ក្លាយជាស្ថាបត្យករម្នាក់ ដោយមានឱកាសទទួលបានអាហារូបករណ៍នៅសាកលវិទ្យាល័យរយៈពេល ២ ឆ្នាំ ក្នុងឆ្នាំ ២០១២។
ប៉ុន្ដែជានិស្សិតក្នុងដំណាក់កាលរីកចម្រើនអំឡុងពេលសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យផ្នែកសំណង់ស៊ីវិល យុវជន ឈុន ប៊ុនថន ស្រាប់តែត្រូវបង្ខំចិត្ដបោះបង់ទាំងការសិក្សា និងទម្លាក់ចោលទាំងក្ដីស្រមៃត្រឹមពាក់កណ្ដាលទី។
ដោយសារកត្ដាជីវភាព ដែលមិនអាចទំនុកបម្រុងការសិក្សារបស់ខ្លួនឯង ក្រោយសុពលភាពអាហារូបករណ៍ត្រូវបានបញ្ចប់ ប៊ុនថន បន្ដប្រវេប្រវាស្វែងរកអាជីពពិតប្រាកដមួយសម្រាប់ជីវិតរហូតដល់រកឃើញសមត្ថភាពពិសេសខាងកីឡាដោយមិនដឹងខ្លួន។
យុវជន ដែលមានរូបរាងស័ក្ដិសមជាកីឡាករប្រើល្បឿនរូបនេះ បន្ដថា៖ «ខ្ញុំមិនចង់ដើរលេងប៉ោឡែទេ។ ខ្ញុំក៏ខិតខំប្រឹងហាត់កីឡាតែពេលហ្នឹងមិនបានគិតថា ចង់ជាប់ជម្រើសជាតិអីទេ គ្រាន់តែចង់ហាត់ដើម្បីសុខភាព»។
លោក ប៊ុនថន និយាយថា៖ «ក្រោយមក ខ្ញុំក៏សាកដាក់ពាក្យចូលរួមប្រកួតក្នុងវិញ្ញាសាទ្រីយ៉ាត្លុង (Triathlon) ដែលមានហែលទឹក ជិះកង់ និងរត់។ ប៉ុន្ដែខ្ញុំបានចូលរួមប្រកួតអាខ្វាត្លុង (Aquathlon) ហែលទឹក និងរត់ហើយក៏ជាប់លេខ ១ ចុងឆ្នាំ និងត្រូវបានជ្រើសរើសចូលជាកីឡាករជម្រើសជាតិនៅឆ្នាំ ២០១៤»។
អំឡុងពេលហ្វឹកហាត់ក្នុងសហព័ន្ធកីឡាទ្រីយ៉ាថ្លុង និងបានបន្ដបេសកកម្មបោះជំរំហ្វឹកហាត់នៅប្រទេសថៃ ក្នុងឆ្នាំ ២០១៥ លោក ប៊ុនថន បានហោះជំហានទៅមុខ ១ កម្រិតទៀត ជាមួយការដាក់ពាក្យប្រឡងជាប់ជាគ្រូបង្វឹកកីឡា ដែលមានមូលដ្ឋាននៅមជ្ឈមណ្ឌលជាតិហ្វឹកហ្វឺនកីឡា។
ដោយត្រូវបំពេញភារកិច្ចជាអ្នកថតរូប និងសរសេរព័ត៌មានកីឡាតិចតួច លោក ប៊ុនថន បានឆ្លៀតពេលទៅសិក្សាផ្នែកព័ត៌មានមួយទៀតនៅដេប៉ាតឺម៉ង់ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ និងសារគមនាគមន៍ (DMC) នៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ។
យុវជនមើលឃើញសារៈសំខាន់នៃការសិក្សារូបនេះ ក៏ស្រាប់តែមានចំណាប់អារម្មណ៍គំនូរ ១ មុខទៀត ពេលបានរៀនពីប្រវត្ដិនៃរូបថត ដើម្បីស្វែងយល់ពីប្លង់នៃរូប។
ប៉ុន្ដែទាំងនោះមិនមែនជាជំនាញស្នូល ដែលអត្ដពលិករូបនេះសិក្សាស៊ីជម្រៅសម្រាប់ជាអាជីពនោះទេ ដោយវាគ្រាន់តែមុខវិជ្ជាបន្ថែមសម្រាប់រូបលោកប៉ុណ្ណោះ។
ចុងឆ្នាំ ២០១៧ លោក ប៊ុនថន ឈប់ពីប្រភេទកីឡាទ្រីយ៉ាត្លុង។ លោកប្រកួតជើងឯកថ្នាក់ជាតិផ្នែករត់ប្រណាំង ៨០០ ម៉ែត្រ ជាប់លេខ ១ ក្នុងឆ្នាំ ២០១៨ ហើយលោកត្រូវបានជ្រើសរើសជាអត្ដពលិកជម្រើសជាតិក្នុងប្រភេទកីឡាអត្តពលកម្ម។
លោក ប៊ុនថន រួមនឹងមិត្ដភក្ដិ និងគ្រូបង្វឹកមុនពេលទៅប្រកួតស៊ីហ្គេម ហ្វីលីពីន។ រូបថត សហការី
លោក ប៊ុនថន បានលើកឡើងថា៖ «ថ្ងៃអនាគតខ្ញុំមិនចង់បានអ្វីធំដុំពីកីឡានេះទេ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់ធ្វើជាគ្រូបង្វឹកកីឡាដ៏ច្បាស់លាស់ និងមានវិជ្ជាជីវៈម្នាក់ ដោយមិនចង់ឱ្យមានការវាយតម្លៃថា ការលេងកីឡាគ្មានកំណើត។ ខ្ញុំចង់ឱ្យប្រជាជនស្វែងយល់ពីកីឡាឱ្យបានច្រើនជាងមុន»។
បច្ចុប្បន្ន អត្ដពលិករត់ប្រណាំងជម្រើសជាតិរូបនេះ ក៏បានបង្កើតទំព័រហ្វេសប៊ុកផ្ទាល់ខ្លួន «Cambodia Running Coach» សម្រាប់បើកបង្ហាត់ការរត់ជាច្រើនប្រភេទ ទាំងរត់ដើម្បីស្រក និងឡើងទម្ងន់ ហាត់ឱ្យរត់លឿន និងហាត់ ដើម្បីសុខភាព។
ជាមួយនឹងសារលើកទឹកចិត្ដពលរដ្ឋចូលរួមលេងកីឡា លោក ឈុន ប៊ុនថន បញ្ជាក់ថា៖ «ក្នុងការហាត់កីឡា យើងត្រូវរកគ្រូបង្វឹក ឬអ្នកហាត់មួយមានជំនាញច្បាស់លាស់ ដែលដឹងថាគួរហាត់បែបណាមិនប៉ះពាល់។ វាក៏ធ្វើឱ្យយើងចៀសឆ្ងាយពីគ្រឿងញៀន អំពើឧបាយមុខ ដោយមានសុខភាពល្អ និងអាចផ្ដល់អនាគតល្អដែរ»។
ក្រៅពីកីឡាដើម្បីសុខភាព និងបំបាត់ស្ដ្រេស លោក ប៊ុនថន តែងតែចាប់យកឧបករណ៍ចាប៉ីដងវែង ដេញតាមចង្វាក់របស់ឧបករណ៍តន្ដ្រីខ្សែ ២ នេះ បំបាត់ភាពធុញថប់ និងស្ទួយពីសារៈសំខាន់នៃតន្ដ្រីខ្មែរផងដែរ៕
