ផលិតផលដែលច្នៃពីអាចម៍រណារ។
សៀមរាប: ដោយមើលឃើញកម្ទេចអាចម៍រណារសល់ចោលគរពីសិប្បកម្មផលិតតុ ទូ កៅអី និងគ្រឿងសង្ហារិមផ្សេងៗរបស់បងប្រុស លោក គួច សេងថៃ បានរិះរកវិធីសាស្ដ្រកែច្នៃកាកសំណល់ទាំងនេះជាវត្ថុសិល្បៈចម្លាក់គ្រប់ទម្រង់។
ជាមួយទស្សនៈលើកទឹកចិត្ដឱ្យមានការប្រើប្រាស់ឡើងវិញ និងមិនរំលំដើមឈើបន្ថែមទៀត យុវជន អាយុ ៣៧ ឆ្នាំរូបនេះ បានខិតខំកែច្នៃផលិតផលដែលឱ្យគេទទេដោយឥតគិតថ្លៃទៅជាវត្ថុមានតម្លៃស្ដីពីចម្លាក់យកលំនាំតាមគ្រឿងចម្លាក់បុរាណ ដូចជា ស្ពាន់ ថ្ម និងឈើជាដើម។
លោក សេងថៃ ម្ចាស់សិប្បកម្មចម្លាក់ រក្សកូសាអាត នៅសៀមរាបបានឱ្យដឹងថា៖ «បច្ចេកទេសផលិតតាំងពីដើមដល់ចប់ សិប្បកម្មរបស់ខ្ញុំ ធ្វើខ្លួនឯងទាំងអស់ រួមទាំងការផលិតពុម្ពដែលបច្ចុប្បន្ននេះមានគំរូពុម្ពជាង ១០០ រួចហើយ»។
ការផលិតចម្លាក់ពីអាចម៍រណារនេះ គឺជារបកគំឃើញរបស់យុវជនសៀមរាប សេងថៃ ដែលលោកបានប្រើប្រាស់បទពិសោធការងារនៅក្រុមហ៊ុនផលិតវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ និងសមាគមសិប្បកម្មនៅក្នុងទីក្រុងទេសចរណ៍វប្បធម៌ និងប្រវត្ដិសាស្ដ្រ។
ចម្លាក់អាចម៍រណារត្រូវបានផលិតក្នុងបរិមាណច្រើនលើរយៈពេលខ្លីដោយប្រើប្រាស់កាកសំណល់ពីសិប្បកម្មរបស់បងប្រុសលោក សេងថៃ បន្ថែមជ័រ៣ប្រភេទទៀត ដែលាមានតម្លៃថោកជាងស្ពាន់ និងឈើ ក៏ដូចជា ជួយខាងផ្នែកបរិស្ថានចំពោះការប្រើប្រាស់កាកសំណល់ឡើងវិញ។
ផលិតផលដែលច្នៃពីអាចម៍រណារ។
លោក សេងថៃ ជាអតីតអ្នកគ្រប់គ្រងផ្នែកលក់ និងផលិតផល នៅក្រុមហ៊ុនបរទេសមួយនៅសៀមរាប ដែលផលិតវត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ជាគ្រឿងទេស និងគ្រឿងក្រអូបដោយប្រើស្មុគស្លឹកត្នោត និងប្រអប់ជាសម្បកវេចខ្ចប់បែបបុរាណសម្រាប់ខ្ចប់សាប៊ូ ឡេក្រមួនលាបមាត់ តាំងពីឆ្នាំ ២០០៤ រហូតដល់ ២០១៦។
ផ្ដើមពីឆ្នាំ ២០១៦ លោកបានប្ដូរទៅបម្រើការងារនៅសមាគមសិប្បកម្ម ជាវេលាដែលលោកមានឱកាសបានសិក្សាអំពីលទ្ធភាពបង្កើតអ្វីមួយសម្រាប់ជារបស់ខ្លួនឯង។
លោក សេងថៃ បាននិយាយអំពីសំណល់អាចម៍រណារថា៖ «ខ្ញុំតែងតែនឹកគិតថា តើយើងអាចយកវាមកធ្វើជាអ្វីបាន? ពេលខ្លះខ្ញុំមើលឃើញថា អាចម៍រណារទាំងនេះស្អាតៗដោយមានពណ៌អាចជ្រើសរើសថែមទាំងផង។ កាលពីមុន ខ្ញុំរើសយកតែអាចម៍រណារពណ៌រាងខ្មៅៗ តែឥឡូវនេះពណ៌អ្វីក៏យកដែរ ពីព្រោះវាកាន់តែខ្សត់»។
អំឡុងពេលចន្លោះឆ្នាំ ២០១៦ ដល់ឆ្នាំ ២០១៨ លោកបានសិក្សាលើការកែច្នៃឡើងវិញនៃកម្ទេចអាចម៍រណារនេះ។ ដោយមានចំណូលចិត្ដខាងសូន្យរូបស្រាប់ផង យុវជនរូបនេះ បានសាកល្បងយកអាចម៍រណារលាយល្បាយជ័រផលិតជាចម្លាក់។
ការល្បាយផ្សំគ្រឿងអាចម៍រណារជាមួយជ័រចុង និងសារធាតុផ្សេងៗមិនបានជោគជ័យនោះទេដោយសារលោកអះអាងថា ជ័រស្អិតមែន តែវាចំណាយពេលប្រែជារឹងយូរពេក រហូតដល់ ៣ ខែឯណោះ។
រហូតដល់ចុងឆ្នាំ ២០១៧ លោក សេងថៃ បានរកឃើញជ័រ ៣ ប្រភេទ និងដឹងអំពីបច្ចេកទេសលាយក្នុងសមាមាត្រមួយត្រឹមត្រូវដែលធ្វើឱ្យឆាប់រឹងត្រឹមចន្លោះពី ៣ ម៉ោង ដល់ ៨ ម៉ោង ដែលក្រុមការងារអាចគាស់ពីពុម្ពមកធ្វើការកែកុនឆ្លាក់បន្ថែមឱ្យកាន់តែស្អាត។
ម្ចាស់សិប្បកម្មចម្លាក់ រក្សកូសាអាត បានប្រាប់ ភ្នំពេញ ប៉ុស្ដិ៍ថា៖ «ពេលទទួលជោគជ័យក្នុងការបង្កើតជាចម្លាក់ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមគិតរឿងការរំលេចពណ៌ដើម្បីមានលក្ខណៈទាក់ទាញ។ បើមិនប្រើប្រាស់ពណ៌ជំនួយបន្ថែមចម្លាក់អាចម៍រណារមិនខុសពីចម្លាក់ដីឥដ្ឋនោះទេវាមានពណ៌ត្នោតប្រហាក់ប្រហែលគ្នា»។
លោកបន្ដសិក្សាស្រាវជ្រាវទៅលើពណ៌បែបវត្ថុបុរាណ ដូចជា ស្ពាន់ចាស់ និងឈើចាស់។ទីបំផុតលោកអាចនិយាយបានថា វាជាវិធីសាស្ដ្របង្កើតពណ៌សិប្បនិម្មិតមួយដែរ ដែលភ្ញៀវមើលទៅច្រឡំនឹងផលិតផលពីស្ពាន់ និងឈើ។
នៅពេលអតិថិជនកាន់លើកចម្លាក់អាចម៍រណារឡើង វាមានទម្ងន់ស្រាលខ្លាំង បើធៀបនឹងចម្លាក់ស្ពាន់ខុសគ្នាពី ៥ ទៅ ៦ ដង និងឈើមានប្រមាណ៣ដង ហើយបើធៀបនឹងចម្លាក់ថ្ម វាខុសគ្នា ១២ ដងឯណោះ។ កាន់តែវិសេស ការផលិតមានសម្ទុះលឿនជាង ១០ ដង បើធៀបនឹងការផលិតបែបប្រពៃណី ដូចជា ស្ពាន់ និងឈើជាដើម។
ផលិតផលដែលច្នៃពីអាចម៍រណារ។
លោក សេងថៃ បានអះអាងថា៖ «សិប្បកម្មចម្លាក់ប្រពៃណី ដូចជា ការឆ្លាក់ឈើត្រូវការពេល ៧ ថ្ងៃអី ទើបអាចផលិតបានចម្លាក់មួយ។ ប៉ុន្ដែចំពោះចម្លាក់ចាក់ពុម្ពអាចម៍រណារ យើងអាចផលិតបានចំនួន ៧ ក្នុង ១ ថ្ងៃ»។
លោកបានលើកឡើងថា ចំពោះទម្ងន់ស្រាលនេះ វាជាគុណសម្បត្ដិមួយដែលភ្ញៀវចូលចិត្ដដោយសារវាអាចដាក់ទៅតាមវ៉ាលិសត្រឡប់ទៅស្រុកពួកគាត់វិញស្រួល។
ដោយគិតដល់កម្រិតនៃភាពជាប់មាំ លោកបានឱ្យដឹងថា វាមានដង់ស៊ីតេខ្ពស់ដែរ ថ្វីដ្បិតតែមិនណែនល្អដូចឈើធម្មជាតិ កំហាប់របស់វារឹងល្មម ដែលធានាថា មិនងាយបាក់បែក។ ជាទូទៅ បើវាធ្លាក់នៅលើដីធម្មតា វាមិនបែកទេ លើកលែងតែនៅលើឥដ្ឋការ៉ូ ដែលអាចធ្វើឱ្យបែក។ លក្ខណពិសេសមួយទៀត មេអត់ស៊ីតែម្ដង ដោយសារល្បាយជ័រឈើ វាល្អជាងឈើមួយចំនួនផង ដែលអាចមានមេស៊ីផុយៗ។
ក្រៅពីអាចម៍រណារបច្ចេកទេសនេះអាចប្រើទៅលើអង្កាមឬកម្ទេចស្លឹកឈើក៏បានដែរ។ចំពោះផលិតផលកាកសំណល់អង្កាម និងស្លឹកឈើ ត្រូវការកិនឱ្យម៉ដ្ឋជាមុនសិន ទើបអាចប្រើបានដូចគ្នា។
អាចម៍រណារ និងល្បាយជ័រ ៣ មុខ ត្រូវបានលាយ និងចាក់ក្នុងពុម្ព ដែលចេញលទ្ធផលជាផលិតផលប្រហោងក្នុង។ ជាមួយបច្ចេកទេសនេះ លោក សេងថៃ និយាយថា មានគុណសម្បត្ដិធ្វើឱ្យផលិតមានទម្ងន់ស្រាលដែលមិនសូវបង្កការបាក់បែក។
ចំពោះរូបមន្ដនៃការផលិតចម្លាក់អាចម៍រណារនេះ លោក សេងថៃ បានបង្ហើបថា លោកប្រើអាចម៍រណារជាគោល ដោយផ្សំជាមួយជ័រក្នុងបរិមាណយ៉ាងច្រើនបំផុត ២៥ ភាគរយ។
សិប្បកម្មរក្សកូសាអាត ផលិតចម្លាក់តូចបំផុតចាប់ពីខ្នាតទំហំ ២-៣ សង់ទីម៉ែត្ររហូតដល់ខ្នាតធំប៉ុនមនុស្ស។ជាទូទៅចម្លាក់ដ៏ពេញនិយមបំផុត គឺទំហំកម្ពស់កន្លះម៉ែត្រចុះក្រោយ ដែលងាយស្រួលក្នុងការដាក់តាំង។
ចំពោះចម្លាក់ទំហំប៉ុនមនុស្ស អតិថិជនធ្វើការកុម្ម៉ង់ផ្ទាល់ ដែលម្ចាស់សិប្បកម្មនេះ ធ្លាប់ផលិតសម្រាប់ការតាំងនៅអាកាសយានដ្ឋាន ជារូបយក្សទាំងនៅភ្នំពេញ និងសៀមរាប។
បើធៀបនឹងចម្លាក់ស្ពាន់ លោក សេងថៃ បានបន្ដថា ផលិតផលស្ពាន់មានតម្លៃជាងឆ្ងាយ ដោយសាររបៀបធ្វើមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញ និងគ្រោះថ្នាក់ ក៏ដូចជា វត្ថុធាតុដើមថ្លៃហើយតម្លៃចម្លាក់ឈើនៅតែថ្លៃជាង ដោយសារការឆ្លាក់ឈើត្រូវការពេលយូរ។
ជាមួយផលិតផលងាយស្រួលផលិត ចម្លាក់អាចម៍រណារមានតម្លៃចាប់ ៥ ដុល្លាររហូតដល់ ៩៩ ដុល្លារដែលមានទំហំពី ២-៣ សង់ទីម៉ែត្រដល់កន្លះម៉ែត្រ។
លោកបញ្ជាក់ថា៖ «ការបើកដំណើរការ ១ ឆ្នាំពេញដំបូង សិប្បកម្មទទួលជោគជ័យខ្លាំង ហើយឆ្នាំ ២០១៩ យើងលក់បានច្រើនដែរគឺជិតមួយឆ្នាំ។ប៉ុន្ដែចូលដល់កូវីដដើមឆ្នាំ ២០២០ សិប្បកម្មស្ទើរតែបិទទ្វារដោយសាររបរនេះផ្ដោតលើទេសចរណ៍ទាំងស្រុង»។
ទាំងអាកាសយានដ្ឋាន ហាងលក់វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ សណ្ឋាគារ និងរមណីយដ្ឋានផ្សេងៗជាគោលដៅលក់ផលិតផលរបស់លោក ហើយលោកក៏មិនធ្លាប់ប្រើបណ្ដាញសង្គមក្នុងការផ្សព្វផ្សាយនោះដែរ ដោយប្រើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយដែលអាចផ្ដល់ទៅដល់ភ្ញៀវទេសចរ។
យ៉ាងណាមិញ ស្ថានភាពដ៏ល្អប្រសើរស្រាប់តែប្រែក្រឡាស់ស្ទើរតែ ១៨០ ដឺក្រេ នៅពេលកូវីដចាប់ផ្ដើមរាតត្បាត ដែលបិទខ្ទប់ទាំងការហោះហើរ និងការធ្វើដំណើរក្នុងស្រុក។
លោក សេងថៃ លើកឡើងថា ពេលទេសចរលែងដើរ អាជីវកម្មធ្លាក់ដួលខ្ពោក ដោយទីតាំងទាំងប៉ុន្មាននោះបានបិទទ្វារបណ្ដើរៗរយៈពេល ១ ឆ្នាំ។លុះដល់ពាក់កណ្ដាលឆ្នាំ ២០២០ កន្លែងតាំងលក់ផលិតផលក៏ចាប់ផ្ដើមបង្វិលមកវិញ។
លោកបាននិយាយថា៖ «ពេលនេះយើងត្រូវសញ្ជឹងគិតថាតើធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីបញ្ចេញអីវ៉ាន់ដែលយើងមានស្រាប់នេះ ដើម្បីបានចំណូលមកវិញបានខ្លះ។ ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមគិតដល់បណ្ដាញសង្គមហ្វេសប៊ុក និងប្រព័ន្ធអេឡូត្រូនិកក៏ដូចជារៀនជំនាញទីផ្សារឌីជីថល ដើម្បីទាក់ទាញភ្ញៀវក្នុងស្រុក និងបន្ទាបតម្លៃផលិតផល»។
បច្ចុប្បន្ននេះសិប្បកម្មឈានដល់ការផលិតតុក្កតាតូចៗសម្រាប់ជាកាដូថ្ងៃមង្គលការតូចៗក៏ដូចជាចម្លាក់បន្ដោងសោផលិតពីអាចម៍រណារដូចគ្នា។ វត្ថុចម្លាក់តូចៗនោះមានតម្លៃមួយគ្រាប់ ២០០០ រៀល និងបន្ថែមការវេចខ្ចប់ឱ្យបានស្អាតដោយបិទស្ទិកឃ័រ និងដាក់ឈ្មោះកូនកំលោះ កូនក្រមុំជាដើម។
លោក សេងថៃ បញ្ជាក់ថា អាជីវកម្មរាល់ថ្ងៃនេះ មិនមានប្រាក់ចំណេញអ្វីទេ តែដើម្បីជាការបន្ដសកម្មភាព ពីព្រោះសិប្បកម្មធ្លាប់លក់ ៥ ដុល្លារ តែឥឡូវមកលក់ ២ ០០០ រៀល។
ដោយយល់ថា វិស័យទេសចរណ៍នាពេលនេះ ងើបបានតិចតួចមែនទែន ត្រឹមខ្ទង់ ១០-២០ ភាគរយ សិប្បកម្មរក្សកូសាអាត មានដៃគូតិចតួចកំពុងចរាចរណ៍ក្នុងកម្រិតទាប។
លោកអះអាងថា៖ «ចំណែកឯភ្ញៀវក្នុងស្រុកក៏មិនមានសម្ទុះល្អនោះទេ ដោយកាលសម្ដេចប្រកាសបើកប្រទេសឡើងវិញនៅខែវិច្ឆិកា យើងងើបបានមួយភ្លែតរហូតដល់កម្មវិធីចូលឆ្នាំថ្មី ក៏រាងស្រុតចុះវិញ។ យ៉ាងណាមិញ ខ្ញុំមិនឈប់ទេ យើងនៅតែមានវិធីទប់នៅតែដកដង្ហើមបាន»។
លោក គួច សេងថៃ ពេលបង្ហាញផលិតផលដែលច្នៃពីអាចម៍រណារកាលពីពេលកន្លងមក។ រូបថត សហការី
ក្រៅពីការផលិតចម្លាក់ស្រាប់ៗសិប្បក៏មានធ្វើចម្លាក់កុម្ម៉ង់ទៅតាមអតិថិជនត្រូវការរួមទាំងការគិតស្រមៃ ឬរូបថត និងបែបបទរបៀបម៉េច។
សិប្បកម្មរក្សកូសាអាត ត្រូវបានចុះបញ្ជីនៅក្រសួងពាណិជ្ជកម្មសាខាពន្ធដារខេត្ដសៀមរាប និងមន្ទីរសិប្បកម្មខេត្ដសៀមរាប ដោយត្រូវបង់ពន្ធរៀងរាល់ខែ។
ជាមួយការចុះបញ្ជីតាមផ្លូវច្បាប់ សិប្បកម្មផលិតចម្លាក់អាចម៍រណារនៅសៀមរាបនេះទទួលបានឱកាសតាំងបង្ហាញផលិតផលរបស់ខ្លួនក្នុងពិព័រណ៍តូចធំនានារួមទាំងពិព័រណ៍នៅក្នុងកិច្ចប្រជុំរដ្ឋមន្រ្តីការបរទេសអាស៊ានលើកទី៥៥ នៅសណ្ឋាគារសុខានាពេលថ្មីៗនេះទៀតផង។
លោក សេងថៃ បានប្រាប់ថា៖ «ខាងក្រសួងនិងមន្ទីរបានជួយផ្ដល់ឱកាសឱ្យសិប្បកម្មរបស់ខ្ញុំចូលរួមក្នុងការតាំងពិព័រណ៍ និងបង្រៀនអំពីអាជីវកម្មតាមប្រព័ន្ធអេឡិចត្រូនិក»។
បច្ចុប្បន្ននេះទីផ្សារផលិតផលចម្លាក់អាចម៍រណារក្នុងរាជធានីភ្នំពេញមាននៅវត្តភ្នំ ហាងវត្តថាន់ ហាងម៉ាដាមច្នៃនិងផ្សារទំនើបសូរិយា។ សៀមរាបមាននៅផ្សារ Made in Cambodia Marketសណ្ឋាគារ Angkor Arora, Tara Angkor, Angkor National museum។
អ្នកស្រី គីម អ៊ីជូ អាយុ ៣៧ ឆ្នាំ ជាម្ចាស់ហាងវត្ថុអនុស្សាវរីយនៅផ្សារ Made in Cambodia Market បានឱ្យដឹងថា ជាទូទៅ ផលិតផលចម្លាក់អាចម៍រណារទទួលបានការគាំទ្រពីសំណាក់ភ្ញៀវទេសចរបរទេស។
ម្ចាស់ហាងដែលការលក់ដូរពឹងលើភ្ញៀវទេសចរបានប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្ដិ៍ថា៖ «ដោយសារកត្ដា ៣យ៉ាងដែលពួកគាត់មានការគាំទ្រផលិតផលនេះគឺវត្ថុទាំងនេះត្រូវបានធ្វើឡើងវិញមានទម្ងន់ស្រាល និងរូបស្អាតរបបបុរាណ»។
សម្រាប់ព័ត៌មានលម្អិតសូមចូលទៅកាន់ទំព័រហ្វេសប៊ុក@reakossaarts ឬវេបសាយ www.reakossaarts.com/៕
