កញ្ញាផល សុមេសា ឬឈ្មោះសិល្បៈសុវណ្ណ មាលតី អាយុ ១៧។ រូបថត សហការី
ភ្នំពេញ: នៅក្នុងបន្ទប់ស្ងប់ស្ងាត់យុវតីម្នាក់កំពុងប្រើប្រាស់ប្លាតហ្វមឌីជីថលជាសិល្បករគំនូរម្នាក់នៅក្នុងពិភពនៃការច្នៃប្រឌិតទំនើប។ ម្រាមដៃកាន់ប៊ិកគូសពត់ពេននៅលើផ្ទៃរលោងរបស់ថេប្ល៊ិតបន្ថែមពណ៌ និងបញ្ចូលភាពរស់រវើកនៅលើផ្ទាំងក្រណាត់ឌីជីថលរបស់ខ្លួន។
ស្ថិតនៅមុខពន្លឺដ៏ស្រទន់នៃអេក្រង់ថេប្ល៊ិត យុវតីរូបនេះបានបន្ថែមភាពស្រស់បំព្រងទៅឱ្យគំនូរដោយគួបផ្សំទាំងរូបភាពនិងព្រលឹងនៃក្ដីស្រឡាញ់។
កញ្ញា ផល សុមេសា ឬឈ្មោះសិល្បៈ សុវណ្ណ មាលតី អាយុ ១៧ ឆ្នាំ សិល្បករវ័យក្មេងរូបនេះមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តបាត់ដំបងបានកំណត់គោលដៅអនាគតភ្លឺស្វាងលើវិថីសិល្បៈគំនូរដែលតំណាងឱ្យប្រទេសកម្ពុជាប្រកបដោយមោទនភាព។ បច្ចុប្បន្នជាសិស្សថ្នាក់ទី ១១ នៃវិទ្យាល័យជាស៊ីមសាមគ្គី ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ មាលតី បានរំឭកថា៖ «ខ្ញុំមានចំណង់ចំណូលចិត្តគូរគំនូរតាំងពីតូច។ អ្វីដែលខ្ញុំសម្លឹងឃើញ និងចាប់អារម្មណ៍ចូលចិត្តគឺគំនូររបស់ប៉ាដែលជំរុញទឹកចិត្តខ្ញុំឱ្យចូលចិត្តគូរគំនូរដោយមិនដឹងខ្លួន»។ ឥទ្ធិពលរបស់ឪពុកលោកផាត សុផល បានដើរតួយ៉ាងសំខាន់ក្នុងការបង្កើតចំណូលចិត្តឱ្យកូនស្រីក្នុងវិស័យសិល្បៈ ក៏ដូចជាជំរុញស្មារតីច្នៃប្រឌិតដ៏ទាក់ទាញ។
គំនូរជីវចលរបស់លោកសុផល បង្ហាញអំពីសត្វទន្សាយជាសត្វតំណាងឱ្យអ្នកប្រាជ្ញក្នុងរឿងនិទានខ្មែរបុរាណ និងជានិមិត្តរូបនៃប្រាជ្ញា។ ទន្សាយណែនាំអ្នកមើលវ័យក្មេងដល់ព្យញ្ជនៈទាំង ៣៣ ជាភាសាខ្មែរ និងតួអក្សរខ្មែរទៅតាមវគ្គនីមួយៗដែលវីដេអូអប់រំទាំងនេះត្រូវបានបង្ហោះលើ YouTube។
ការចាប់ផ្តើមដំបូងមាលតី តែងព្យាយាមគូរលើក្រដាសរហូតដល់អាយុប្រហែល ៩ ឬ ១០ ឆ្នាំ និងបន្ដសាកល្បងគូរនៅក្នុងកុំព្យូទ័រក្នុងកម្មវីធី Adobe Photoshop មុនពេលគូរលើកម្មវិធីផ្សេងៗទៀតដូចជា illustrato, zbrushនិងibisPaint។
អ្វីដែលវិសេសសម្រាប់យុវតីរូបនេះគឺស្វ័យសិក្សាដែលមាលតី អាចកាត់តវីដេអូលើកម្មវិធី Adobe Premier ដោយពុំបានទៅរៀននៅសាលាឡើយ។
ក្រៅពីស្រាវជ្រាវខ្លួនឯងកញ្ញា មាលតី បានរៀនពីឪពុក ជាអតីតក្មេងនៅជំរំជនភៀសខ្លួន និងបានសិក្សាផ្នែកគំនូរនៅទីនោះជាមួយគ្រូបរទេស លើកម្មវិធី 3DS MAX សម្រាប់ធ្វើគំនូរជីវចល។
ការផ្លាស់ប្តូរពីការគូរលើក្រដាសទៅឌីជីថលនេះលើសការរំលេចពីគំនូរធម្មតា តែវាការច្នៃប្រឌិត និងបង្កើតភាពរស់រវើកបន្ថែមទៀត។ កញ្ញាមាលតី បានប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្ដិ៍ថា៖ «ខ្ញុំអាចផាត់-ពណ៌បង្កើតទម្រង់រូបភាពស្មុគស្មាញ និងបង្កើនលទ្ធភាពឌីហ្សាញទៅតាមក្ដីស្រមៃដែលចង់បាន»។
រាល់ការរចនាគំនូរលើឌីជីថលនីមួយៗ ជំនាញរបស់យុវតីមាលតី បានវិវឌ្ឍ និងមានភាពចាស់ទុំ។ អ្វីដែលបានចាប់ផ្តើមលើក្រដាសបានអភិវឌ្ឍទៅជាផ្ទាំងសិល្បៈឌីជីថល។
ទោះជាយ៉ាងណាក្តីចំណាប់អារម្មណ៍សិល្បៈរបស់ មាលតី មានលើសពីគំនូររហូតដល់ការថតរូប ការថតវីដេអូបែបសិល្បៈ និងការច្នៃប្រឌិតនៃស្នាដៃថ្មីដែលជំរុញដោយក្ដីស្រឡាញ់។ ក្នុងចំណោមស្នាដៃជាច្រើន រាប់ទាំងការគូរអាជីព និងកម្សាន្ដសប្បាយមាលតី បានឱ្យដឹងថា ស្នាដៃដែលខ្លួនស្រឡាញ់ជាងគេគឺគំនូរឌីជីថលក្នុងឆ្នាំ ២០២១ “បិណ្ឌ ១” ក្នុងនោះកញ្ញាបានគូរតួអង្គប្រេតប្រុសមួយក្នុងរដូវកាលភ្ជុំបិណ្ឌជាមួយសម្លៀកបំពាក់បែបទាន់សម័យ។ វាជាស្នាដៃមួយដែលកញ្ញាចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៍ថា កញ្ញាអាចធ្វើបាន និងមានទំនុកចិត្តលើការចាប់ផ្ដើមអ្វីថ្មីៗបន្តទៀត។ មាលតី បានឱ្យដឹងថា៖ «បច្ចុប្បន្នខ្ញុំបានផលិតស្នាដៃគំនូរឌីជីថលជាច្រើនជាមួយក្រុមហ៊ុនផ្សេងៗគ្នា ក៏ដូចជារចនារូបភាពលើអាវ ឬរចនាជាឡូហ្គោផងដែរ»។
កញ្ញាបាននិយាយអំពីអត្ថប្រយោជន៍នៃការគូរថា៖ «ខ្ញុំអាចធ្វើការងារទាំងនេះបានគឺដោយសារការស្រឡាញ់ ជាការងារដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំទទួលបានភាពរីករាយ។ ខ្ញុំបានបង្ហាញរូបភាពស្រមើស្រមៃតាមរយៈរូបគំនូរ។ ខ្ញុំបានលម្ហែខួរក្បាលតាមរយៈការថតរូប ឬថតវីដេអូ ក៏ជាឱកាសទទួលបានចំណេះដឹងជាច្រើនពីសង្គមខាងក្រៅ»។
យុវតីវ័យក្មេងដែលឆ្លងកាត់បទពិសោធន៍ការងារអំឡុងពេលសិក្សារូបនេះ បានបន្ដថា ជាធម្មតារាល់ពេលចុះបំពេញការងារតែងតែមានឧបសគ្គខ្លះៗចៀសមិនផុត។ ឧបសគ្គខ្លះកើតចេញពីការងារឧបសគ្គខ្លះកើតចេញពីពេលវេលា ពីព្រោះបច្ចុប្បន្នកញ្ញាត្រូវរៀនផងធ្វើការផង ការបែងចែកពេលវេលា គឺមានការចង្អៀតខ្លាំង។
កញ្ញានិយាយថា៖ «តែខ្ញុំនៅតែរីករាយចំពោះកិច្ចការនេះ ពីព្រោះរាល់ឧបសគ្គដែលបានកើតឡើងវាតែងតែផ្ដល់មេរៀន និងបទពិសោធន៍ថ្មីៗដល់ខ្ញុំដែលធ្វើឱ្យខ្ញុំកាន់តែមានសមត្ថភាព និងកាន់តែរឹងមាំជាងមុន»។
គោលបំណងធំបំផុតរបស់យុវតីមាលតី គឺរួមចំណែកអភិវឌ្ឍគំនូរឌីជីថលខ្មែរ និងការបង្ហាញគំនិតច្នៃប្រឌិតថ្មីៗ ក៏ជាចំណែកមួយក្នុងការបង្ហាញស្នាដៃខ្មែរក្នុងសម័យឌីជីថល និងជំរុញការផ្សព្វផ្សាយអត្តសញ្ញាណជាតិឱ្យទូលំទូលាយជាសកល។
ជាចុងក្រោយ៖ «ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តយុវជន និងយុវតីដែលមានក្ដីស្រមៃ សូមចាប់ផ្ដើមពីថ្ងៃនេះត្រូវផ្ដល់ឱកាសឱ្យខ្លួនឯងចាប់ផ្ដើមអ្វីដែលខ្លួនស្រឡាញ់ ស្វែងរកចំណុចខ្លាំងក្នុងខ្លួនអភិវឌ្ឍឱ្យបានប្រសើរឡើងជាប្រចាំ យូរឆាប់គង់តែបានសម្រេច»៕
