អ្នកស្រី ឃុយ ចាន់ស៊ូ ម្ចាស់សិប្បកម្ម ស៊ូកប្បាស (SouKabas Cambodia) កំពុងលក់ផលិតផលសូត្រនៅក្នុង PH GrandHall ក្នុងបុរី ប៉េងហ៊ួតបឹងស្នោ កាលពីខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២៤។
ស្ថិតនៅស្រុកព្រៃកប្បាស ខេត្តតាកែវ ជាទីដែលល្បីឈ្មោះតម្បាញសូត្រខ្មែរដ៏មានគុណភាព សំឡេងវាយទណ្ឌបន្លឺឡើងនៅរោងសិប្បកម្មមួយ ជាទីដែលស្ត្រីតម្បាញនៅសហគមន៍នេះផ្ចិតផ្ចង់ផលិតសូត្រដោយដៃម្ដងមួយសរសៃៗ។
អស់រយៈពេល ៤ ឆ្នាំ ក្នុងការបង្កើតសិប្បកម្ម ស៊ូកប្បាស (SouKabas Cambodia) អ្នកស្រី ឃុយ ចាន់ស៊ូ ដែលជាកូនសិប្បករតម្បាញនៅខេត្តតាកែវបានពុះពារលើកស្ទួយសហគមន៍តម្បាញខ្មែរ ក្នុងបំណង គាំទ្រវត្ថុធាតុដើមក្នុងស្រុក ផ្តល់ការងារដល់សិប្បករ និងថែរក្សាទំនៀមទម្លាប់ផលិតវាយនភ័ណ្ឌមរតកដូនតា នៅលើទីផ្សារពោរពេញដោយការប្រកួតប្រជែងតម្លៃផលិតផល។
នៅក្នុងឆ្នាំ២០២១ អ្នកស្រី ចាន់ស៊ូ បានបង្កើតសិប្បកម្មស៊ូកប្បាសឡើង ដោយបានប្ដូរពីឈ្មោះ កីតម្បាញកម្ពុជា ដែលជាអាជីវកម្មបានបង្កើតតាំងពីឆ្នាំ ២០១៧។
សព្វថ្ងៃនេះការនិយមប្រើប្រាស់សូត្រខ្មែរ នៅមិនទាន់មានភាពទូលំទូលាយនៅឡើយ ដោយសារផលិតផលត្បាញដោយដៃមានតម្លៃថ្លៃ និងមានការពិបាកក្នុងការប្រកួតប្រជែងជាមួយនឹងផលិតផលរោងច្រកបរិមាណច្រើននាំចូលពីប្រទេសជិតខាង។ ការពិបាកឈរជើងលើទីផ្សារ បានធ្វើឱ្យសិប្បករតម្បាញសូត្រខ្មែរបោះបង់របរនេះចោលអ ហើយអ្នកខ្លះទៀតសម្រេចចិត្តធ្វើចំណាកស្រុកទៅរកការងារនៅប្រទេសផ្សេង។
ស្ថាបនិកសិប្បកម្មស៊ូកប្បាស អ្នកស្រី ចាន់ស៊ូ បានរៀបរាប់ប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ដឹងថា៖ «ដោយខ្ញុំសង្កេតឃើញថាពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ តម្បាញមានការថយចុះជាលំដាប់ហើយគុណភាពក៏មិនល្អដូចពីមុនដែរ ហើយក្នុងនាមខ្ញុំជាកូនអ្នកតម្បាញម្នាក់ដែលបានសិក្សាបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ ខ្ញុំត្រូវមានគំនិតអ្វីមួយ ដើម្បីជួយអ្នកភូមិស្រុករបស់ខ្ញុំ»។
អ្នកស្រីបានទម្លាក់ការងារផ្សេងទៀតមកផ្ដោតលើអាជីវកម្មស៊ូកប្បាស់តែមួយ ដើម្បីបំពេញចន្លោះប្រហោងទាំងឡាយ ធ្វើយ៉ាងណាឱ្យសិប្បកម្មតម្បាញសហគមន៍នេះដំណើរការបានរលូន។
អ្នកស្រីបានប្រើចំណេះជំនាញពីសាកលវិទ្យាល័យដើម្បីរកទីផ្សារឱ្យផលិតផលតម្បាញប្រពៃណីខ្មែរ ហើយសង្ឃឹមថា តាមរយៈការផ្ដល់ការងារនៅរោងសិប្បកម្មតម្បាញ អ្នកស្រីអាចទាក់ទាញអ្នកភូមិពីការងាររោងចក្រ និងការធ្វើចំណាកស្រុកមករួមចំណែកផលិតផ្សព្វផ្សាយសូត្រខ្មែរ។
អ្នកស្រីលើកឡើងថា៖ «អ៊ីចឹងហើយទើបខ្ញុំខិតខំរៀនសូត្រនិងបានរៀបចំយុទ្ធសាស្ត្រទីផ្សារ តើត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីស្តារទីផ្សារតម្បាញសូត្រឡើងវិញ។ ខ្ញុំបានប្រមែប្រមូលកៀរគរអ្នកស្រុកភូមិរបស់ខ្ញុំមកវិញ ដើម្បីតម្បាញសូត្រឡើងវិញដើម្បីលើកកម្ពស់ឲ្យស្ត្រីមេផ្ទះ មានការងារធ្វើ អាចរកប្រាក់ចំណូលបាន កុំឲ្យពួកគាត់ធ្វើការចំណាកស្រុកបន្តទៀត»។
លោកស្រី ភឿង សកុណា រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងវប្បធម៌ និងវិចិត្រសិល្បៈ ទស្សនាសូត្រខ្មែរតាំងនៅសារមន្ទីរខ្លែងខ្មែរ នៅវិថីរដ្ឋសភា សង្កាត់ទន្លេបាសាក់ ខណ្ឌចំការមន រាជធានីភ្នំពេញ កាលពីខែធ្នូ ឆ្នាំ២០២៤។
សព្វថ្ងៃនេះសិប្បកម្មស៊ូកប្បាសមានបុគ្គលិកចំនួន១២នាក់ ដែលមមាញឹកនឹងការងារតម្បាញសូត្រ ដើម្បីបំពេញតម្រូវការនៅលើទីផ្សារ។ ដោយប្រកាន់ខ្ជាប់នូវទស្សនៈ «បង្កើតគំនិតថ្មី អភិរក្ស មរតកដូនតាបុរាណមិនហួសសម័យ សម័យមិនបរទេស» នោះ អ្នកស្រី ចាន់ស៊ូ មានលក់ច្រើនជម្រើសទាំងផលិតផលប្រពៃណី និងរបស់កែច្នៃទាន់សម័យកាល»។
ក្រៅពីហូល ផាមួង ស៊ូក្បាសក៏មានផលិតកាបូបសូត្រម៉ូដទាន់សម័យ ថង់បរិស្ថាន សូត្រប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ បែបប្រពៃណី និងប្រភេទសម្រាប់ពិធីសាសនា។ ក្នុងចំណោមនោះ ហូលពិតាន សម្រាប់ថ្វាយព្រះដែលមានរចនាប័ទ្មដំណើររឿងដើមកំណើតអាណាចក្រនគរភ្នំក៏មានលក់នៅសិប្បកម្មស៊ូកប្បាសផងដែរ។
អ្នកស្រី ចាន់ស៊ូ បានបញ្ជាក់ពីហូលពិដាននេះថា៖ «ត្បាញសូត្រម្ដងមួយសរសៃៗ រាប់ខែទម្រាំក្លាយជាផ្ទាំងដំណើររឿងដ៏កម្រនេះ»។
ស្ត្រីវ័យ៣៣ឆ្នាំរូបនេះបានបន្ថែមទៀតថា៖ «កន្សែងសូត្រដែលខ្ញុំតម្បាញរាល់ថ្ងៃមាន២ប្រភេទ គឺកន្សែង សូត្រលាត និងកន្សែងសូត្រ គោម(ហូល) តែក្រៅពីកន្សែងសូត្រខ្ញុំក៏មានផលិតជាកន្សែង អំបោះ ក្រណាត់ ផាហ៊ុម ហើយក៏មានច្នៃក្រមាខ្មែរដេរធ្វើជាប្រដាប់ចងសក់សម្រាប់ យុវវ័យដែល កំពុងពេញ និយមផងដែរ»។
ស្ត្រីសហគមន៍កំពុងត្បាញសូត្រដោយប្រើកីតម្បាញប្រពៃណី។ រូបថត សហការី
ចំពោះតម្លៃវិញ ផាមួងសូត្រត្បាញដៃ បញ្ចុះតម្លៃសល់តែ ១៩០ដុល្លារ ក្នុង ១ ក្បិន កាបូបហូលសូត្រសុទ្ធត្បាញដៃ និងស្បែកស្នាដៃកូនខ្មែរតម្លៃ ៩៥ ដុល្លារ។ អ្នកស្រីក៏មានលក់នូវកន្សែងសូត្រផ្ការំដួល ជាបុប្ផាអត្តសញ្ញាណតំណាងកម្ពុជាផងដែរ។
កន្សែងសូត្រខ្នាតតូចមានទំហំទទឹង ៥ តឹក និងបណ្តោយ១,៨ ម៉ែត្រ មានតម្លៃ៣៥ដុល្លារ និង ខ្នាតធំដែលមានទទឹង ១,២ម៉ែត្រ តម្លៃ៤៥ដុល្លារ។
កន្សែងសូត្រនេះទទួលបានការគាំទ្រពីភ្ងៀវជាតិនិងអន្តរជាតិ។ អ្នកស្រីបញ្ជាក់ថា តម្លៃសូត្រខ្ពស់នេះក៏ដោយសារតែដំណាក់កាលដ៏ស្មុគស្មាញក្នុងចង្វាក់ផលិតផលបែបប្រពៃណី។
ការបោកសម្អាតសូត្រខុសពីការសម្អាតក្រណាត់ធម្មតា។ វាត្រូវការការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ ហើយអ្នកស្រី ចាន់ស៊ូ មិនណែនាំឱ្យយកទៅបោកគក់ទឹកធម្មតាបានទេ ដោយសារសាច់អំបោះសូត្រអាចខូច ទ្រង់ ទ្រាយ ពេលត្រូវទឹកសើម។
ភាពស្រស់ស្អាតរបស់កន្សែងសូត្រនិងសូត្រខ្មែរ។ រូបថត សហការី
សិប្បកររូបនេះអះអាងថា សូត្រខ្មែរមានលក្ខណៈពិសេសខុសប្លែកពីប្រទេសជិតខាងដោយការផលិតចាប់ផ្ដើមពីការចិញ្ចឹមដង្កូវនាងដោយផ្ទាល់ ទំរាំស្ងោររវៃជាអំបោះមកត្បាញចេញជាសូត្រ។ ពីមួយដំណាក់កាលទៅមួយដំណាក់កាលត្រូវការផ្ចិតផ្ចង់ បទពិសោធន៍ ចំណេះដឹង និងជំនាញច្បាស់លាស់។
ដូច្នេះហើយទើប អ្នកស្រី ចាន់ស៊ូ មានការបារម្ភចំពោះតម្លៃផលិតផល ដោយសារតែការហូរចូលនៃផលិតផលធូរថ្លៃ ដែលធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់តម្លៃសូត្រខ្មែរ។
អ្នកស្រីលើកឡើងថា៖ «ក្នុងនាមខ្ញុំជាកូនសិប្បករតម្បាញស្រុកព្រៃកប្បាស មានស្មារតីស្នេហាអភិរក្សនិងអភិវឌ្ឍក្នុងទម្រង់មរតកដើមរបស់ដូនតាសិប្បករតម្បាញក្នុងតំបន់ ខ្ញុំមិនយល់ស្របការយកហូលខ្មែរទៅកូពីលក់ថោកៗ និងបំភ័ន្តមរតកដើម ដែលនាំឱ្យក្មេងជំនាន់ក្រោយយល់ច្រលំនោះទេ»។
អ្នកស្រី ចាន់ស៊ូ បានលើកឡើងទៀតថា៖ «ខ្ញុំឈឺចាប់ណាស់ ពេលគេចំលងហូលខ្មែរលក់ដោយសេរី វាពិតជាប៉ះពាល់ទីផ្សារហូលត្បាញដៃខ្មែរណាស់ អ្វីដែលសំខាន់គឺសេដ្ឋកិច្ចសិប្បករតម្បាញផ្ទាល់ ម្នាក់ៗប្រឹងត្បាញដោយបេះដូងគ្រាំគ្រា ឃើញគេចម្លងលក់ពេញផ្សារហើយខ្មែរប្រើពេញទឹកដី វាហាក់ដូចជាជាន់ក្បាលអ្នកត្បាញហូលអ៊ីចឹង»។
ក្រៅពីអំណាវនាវសូមអាជ្ញាធរពាក់ព័ន្ធជួយបង្កើនតម្លៃហូលក្នុងស្រុក និងរឹតបន្តឹងទីផ្សារលក់ផលិតផលសូត្រចម្លងដែលកំពុងសម្លាប់ទីផ្សារហូលខ្មែរបន្តិចម្ដងៗ អ្នកស្រីផ្ទាល់ក៏បានចូលរួមអស់ពីលទ្ធភាពក្នុងការថែរក្សាមរតកសូត្រខ្មែរ ក៏ដូចជាសកម្មនឹងការចូលរួមពិព័រណ៍ផលិតផលក្នុងស្រុក ពិព័រណ៍ហូល វាយនភ័ណ្ឌខ្មែរ ផងដែរ។
សិប្បករជាកូនអ្នកតម្បាញនៅស្រុកព្រៃកប្បាសរូបនេះ ប្ដេជ្ញានឹងជួយអភិរក្សតម្បាញខ្មែរឲ្យមានឈ្មោះបោះសម្លេងកាន់តែខ្លាំង ពិសេសបង្កើតវត្ថុធាតុដើមដោយខ្លួនឯង ដូចជាអំបោះកប្បាសនិងល័ក្ដខ្មែរ និងចងក្រងសៀវភៅតម្បាញស្រុកខ្មែរមួយដែលនិយាយពីតម្បាញតាំងពីបុរាណកាលរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន៕
