លោក ព្រហ្ម វិចិត្រ វិចិត្រករជើងចាស់ ដែលកំពុងបង្រៀនក្មេងដោយឥតគិតថ្លៃ។ Supplied
ភ្នំពេញៈ វិចិត្រករជើងចាស់ និងល្បីឈ្មោះលើឆាកអន្តរជាតិ លោក ព្រហ្ម វិចិត្រ បានចំណាយពេលវេលា និងថវិកាផ្ទាល់ខ្លួនបើកអង្គការមួយឈ្មោះថា «វិចិត្រករខ្មែរ ដើម្បីកុមារ» ដើម្បីបង្ហាត់បង្រៀនកុមារលើជំនាញ វិចិត្រកម្ម ដែលគិតមកដល់ពេលនេះមានចំនួនប្រមាណ ៥០០ នាក់។
លោក ព្រហ្ម វិចិត្រ ប្រាប់សារព័ត៌មានភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ថា នៅក្នុងអំឡុងឆ្នាំ២០១១ វេលាដែលលោក ជិតចូលនិវត្តន៍ពីការងារនៅក្រសួងអប់រំ លោកក៏ចាប់ផ្តើមមានគំនិតបង្កើតអង្គការនេះឡើង ដោយចង់ចែករំលែកចំណេះដឹង និងជំនាញរបស់លោកដល់ក្មេងៗជំនាន់ក្រោយ។
លោក វិចិត្រ៖ «ខ្ញុំធ្វើការនៅក្រសួងអប់រំជាតិ នៅនាយកដ្ឋានអភិវឌ្ឍកម្មវិធីសិក្សា ឯកទេសខ្ញុំមាន២ អក្សរសាស្ត្រខ្មែរ និងវិចិត្រកម្ម ជំនាញនេះខ្ញុំយកមកប្រើទាំង២។ ខ្ញុំជាអ្នកសរសេរកម្មវិធីគំនូរ សិក្សាសង្គម ពីថ្នាក់ទី១ ដល់ទី១២។ ដូច្នេះហើយនៅពេលជិតចូលនិវត្សន៍ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំគួរតែបើកសាលា យកជំនាញ ដែលខ្ញុំមាននេះ មកបង្រៀនក្មេងៗ ហើយខ្ញុំក៏ចាប់ផ្តើមធ្វើវា នៅលើដីចម្ការរបស់ខ្ញុំ»។
មានទីតាំងស្ថិតភូមិក្រាំងពង្រ សង្កាត់ក្រាំងពង្រ ខណ្ឌដង្កោ រាជធានីភ្នំពេញ អង្គការវិចិត្រករខ្មែរ ដើម្បីកុមារ ត្រូវបានលេចចេញជារូបរាងឡើងនៅលើទីតាំងចម្ការស្វាយនៅក្នុងឆ្នាំ ២០១២ និងទទួលបានលិខិតប្រកាសជាផ្លូវពីក្រសួងមហាផ្ទៃនៅក្នុង ឆ្នាំ២០១៣។
ចាប់ផ្តើមដំណើរការដំបូង សិស្សជាច្រើនបានមកសិក្សាផ្នែកគូររូបនៅអង្គការនេះ ដែលសិស្សទាំងនោះ មានទាំងនៅក្នុងភូមិ សិស្សមកពីភ្នំពេញ និងសិស្សនៅក្នុងខេត្តកណ្តាលផងដែរ។
ដើម្បីភាពងាយស្រួល ក្នុងការបង្រៀន លោក វិចិត្រ បានបែងចែកសិស្សជា៣ក្រុមដូចជា ក្រុមកុមារតូចៗ កុមារធំមធ្យម និងមនុស្សធំ បង្រៀនដោយគ្រូចំនួន៤នាក់ ចែកជា៣ពេល គឺពេលព្រឹក ថ្ងៃត្រង់ និងពេលល្ងាច ចាប់ពីថ្ងៃពុធ ដល់ថ្ងៃអាទិត្យ។
Supplied
ក្រៅពីនេះ លោក ក៏មានបង្រៀនថ្នាក់កុំព្យូទ័រ និងបើកវគ្គខ្លីៗសម្រាប់និស្សិតថ្នាក់មហាវិទ្យាល័យ ជំនាញ វិស្វករ និង Anatomy ជាដើម។
អតីតមន្ត្រីអប់រំរូបនេះបញ្ជាក់ថា៖ «ពួកគាត់អត់ទាន់ចេះគូររូប ហើយអ្នកខ្លះគូរអត់លឿន អត់មាន ឯកទេស ខ្ញុំក៏បើកបង្រៀនគាត់ ព្រោះពេលគាត់ធ្វើការ ដូចជាពេលប្លង់ចេញហើយ ភ្ញៀវឱ្យកែរូប ថែមនេះ ថែមនោះ គាត់អត់ចេះ ឧទាហរណ៍មានផ្ទះល្អហើយ គេចង់បានរោងឡានមួយទៀត អ៊ីចឹងគាត់អត់ចេះកែ វាពិបាក។ ភ្ញៀវអត់ចង់ចាំទេ គឺត្រូវគូរភ្លាមៗឱ្យគេមើល ទើបម្ចាស់ផ្ទះចាប់អារម្មណ៍ ហើយផ្នែកពេទ្យ ក៏មករៀនដែរ ផ្នែក Anatomy ផ្នែកកាត់ជើង ធ្វើជើងសម្បនិម្មិតអីហ្នឹង យើងបង្រៀនទាំងអស់»។
បើទោះបីជាបច្ចេកវិទ្យារីកចម្រើន ការរៀនគំនូរអាចសិក្សាបានតាមប្រព័ន្ធបណ្តាញសង្គម និងអាច គូសវាសបានលើឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិកយ៉ាងណាក៏ដោយ តែអង្គការ «វិចិត្រករខ្មែរ ដើម្បីកុមារ» នៅតែបន្តបង្រៀនសិស្សក្នុងការគូរគំនូរដោយផ្ទាល់ទាំងនៅលើក្រដាស និងក្រណាត់។
បច្ចុប្បន្ននេះ ទីបណ្តុះអ្នកគូរគំនូរនេះ មានសិស្សកំពុងសិក្សាប្រមាណជាង ៣០នាក់ ដោយចែកជា ២ កម្រិត គឺ កុមារតូចៗ និងមនុស្សធំ ដោយបង្រៀនពីរបៀបកាន់ខ្មៅដៃ គំនូរបន្ទាប់ ឬហៅថាមូលដ្ឋាន គ្រឹះនៃគំនូរ បន្ទាប់មក គំនូរខ្មៅដៃកម្រិត១ កម្រិត២ គំនូរពណ៌ទឹក គំនូរពណ៌ប្រេង រហូតដល់គំនូរលើក្រណាត់។ បន្ថែមពីថ្នាក់សិក្សាខាងលើ វិចិត្រកររូបនេះក៏បង្រោនសិស្សលើផ្នែកជាច្រើនទៀតរួមមាន ការគូររូបសៀវភៅរឿង, ការធ្វើ Storyboard, ផលិតគំនូរជីវចល 2D 3D និង 4D ជាដើម។
ដោយសារបរិបទសង្គមផ្លាស់ប្តូរ គួបផ្សំនឹងពេលវេលាសិក្សារបស់សិស្ស មានភាពរវល់ផង អង្គការរបស់ លោក វិចិត្រ បានប្តូរមកបង្រៀននៅរៀងរាល់ថ្ងៃអាទិត្យ ចាប់ពីម៉ោង ៨ព្រឹក ដល់ម៉ោង ១២ ថ្ងៃត្រង់ និងថ្នាក់បំប៉នភាសាខ្មែរដល់សិស្ស និងផ្គត់ផ្គងអាហារដល់សិស្សផងដែរ។
Supplied
លោកនិយាយថា៖ «ចាប់ពីក្រោយកូវីដ យើងបង្រៀនគាត់តែថ្ងៃអាទិត្យទេ ដោយសារកម្មវិធីសិក្សាចង្អៀតណាស់ ក្មេងមិនអាចលៃពេលបាន ហើយយើងនៅតែផ្ដល់បាយដដែល។ បាយនេះយើងផ្ដល់តាំងពីបើកដំបូង ព្រោះក្មេងមកពីកន្លែងឆ្ងាយៗ។ យើងក៏ផ្ដល់បាយទៅអ្នកធ្វើម្ហូប។ គ្រួសារខ្ញុំផ្ទាល់ ពិសេសកូនស្រីៗខ្ញុំទិញសំលៀកបំពាក់មក ឱ្យទៅសិស្សហើយបង្រៀនពីការស្លៀកពាក់ ការថែទាំងសុខភាពរបស់វ័យជំទង់ អានាម័យហ្នឹង»។
ធ្វើជាគ្រូគូរគំនូរអស់ពេលជាង១៣ឆ្នាំ ស្ថាបនិកអង្គការខាងលើ បានបង្ហាត់សិស្សប្រមាណ ៥០០ នាក់ ក្នុងនោះមានសិស្សមួយចំនួនក្លាយជាវិចិត្រករល្បីឈ្មោះ ខ្លះក្លាយជាគ្រូនៅតាមមហាវិទ្យាល័យសិល្បៈ និងខ្លះទៀតកំពុងបន្តការសិក្សានៅសាលាភូមិវិចិត្រសិល្បៈ។
លោក វិចិត្រ រៀបរាប់ថា៖ «ខ្ញុំរីករាយមែនទែន ពេលឃើញសិស្សទទួលបានផ្លែផ្កាអ៊ីចឹង ហើយបើនិយាយពីគ្រួសារខ្ញុំ រឿងផ្តល់ចំណេះដឹងនេះ គឺមានក្តីសុខ និងរីករាយទាំងអស់គ្នា»។
ជាថ្នាលបណ្តុះធនធានមនុស្សអស់ពេលជាង១ទសវត្សរ៍មកហើយ ប៉ុន្តែអង្គការ «វិចិត្រករខ្មែរ ដើម្បីកុមារ» ក៏កំពុងជួបការលំបាកមួយចំនួនដូចជា សម្ភារៈប្រើប្រាស់ អាហារសម្រាប់សិស្ស និងការចំណាយផ្សេងៗទៀត។
Supplied
លោក វិចិត្រ៖ «បច្ចុប្បន្ន យើងជួបបញ្ហាហិរញ្ញវត្ថុ សម្ភារៈសិស្សាថ្លៃណាស់ ខ្មៅដៃអីក៏ថ្លៃ យើងត្រូវការខ្មៅដៃ ១ប៉ាវ ឬ២ប៉ាវឱ្យសិស្ស ហើយចំណីអាហារសម្រាប់កុមារហូបចុកក៏ដូចគ្នា ជាពិសេសអង្ករ គឺអង្ករថ្លៃណាស់។ ប៉ុន្តែខ្ញុំអត់ហ៊ានសុំគេ ទោះយ៉ាងណាទ្រាំខ្លួនឯង សុខចិត្តលក់រូបខ្លួនឯង បានច្រើនបានតិចអី យើងសំងំ យើងធ្វើវាទៅសមត្ថភាព តែឥឡូវគំនូរពិបាកទៀត លក់អត់សូវបាន»។
គ្រូគំនូរខាងលើ ចាត់ទុកសិល្បៈគំនូរ មានសារៈសំខាន់ណាស់ ដោយសារគំនូរកើតចេញពីគំនិត មានការគិត ទើបចេញជាការគូសវាស ដូច្នេះអ្នកដែលមានជំនាញគូរគំនូរ តែងមានការគិតវែងឆ្ងាយ។
វិចិត្រករជើងចាស់ ព្រហ្ម វិចិត្រ បានចូលសិក្សាផ្នែកគំនូរដំបូងនេះ ក្នុងវ័យ ១៧ ឆ្នាំ នាសម័យសាធារណរដ្ឋខ្មែរ (១៩៧០-១៩៧៥)។ លុះក្រោយពីសម័យកម្ពុជាប្រជាធិបតេយ្យ (១៩៧៥-១៩៧៩) រលត់ផុតទៅ លោកក៏បានរំឭកការសិក្សាវិចិត្រកម្មនេះមកវិញ ដោយហាត់គូរតាមសៀវភៅ ដែលមានទាំងសៀវក្នុងប្រទេស និងក្រៅប្រទេស។
លោកធ្លាប់បានយកស្នាដៃរបស់លោកទៅតាំងពិព័រណ៍អន្តរជាតិក្នុងចំណោម ៩៨ប្រទេស នៅសហរដ្ឋអាមេរិក ចំនួន២លើក គឺឆ្នាំ២០១៦ និង ២០១៧ ដោយទទួលបានឈ្មោះជាវិចិត្រករអន្តរជាតិ។ វិចិត្រករមានបទពិសោធរយៈពេលជាង៤០ឆ្នាំខាងលើនេះ មានជំនាញដូចជា គូរគំនូរ ចម្លាក់ ធ្វើខ្មុក ធ្វើទីងមោង និងការច្នៃប្រឌិតសិល្បៈជាច្រើនទៀត៕
