កសិដ្ឋានចិញ្ចឹមក្របីរបស់លោក យ៉ែម រុម នាពេលបច្ចុប្បន្ន ។ រូបថត សហការី
តាកែវៈ មានពលករខ្មែរជាច្រើនបានធ្វើចំណាកស្រុកទៅធ្វើការនៅក្រៅប្រទេសហើយអ្នកខ្លះត្រឡប់មកវិញក៏ក្លាយជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនជាអ្នកជំនួញឬក្លាយជាម្ចាស់កសិដ្ឋានចិញ្ចឹមសត្វនិងធ្វើកសិកម្មសិប្បកម្មជាដើមទៀតផង។
មិនខុសគ្នាប៉ុន្មានដែរនោះ យុវជនឈ្មោះយ៉ែម រុមបានចាប់ផ្ដើមមុខរបរចិញ្ចឹមសត្វក្របីទាំងឈ្មោលទាំងញីនិងកូនក្របីសរុបជាង១០០ក្បាលក្រោយត្រឡប់មកពីធ្វើជាពលករនៅប្រទេសកូរ៉េវិញ។របរចិញ្ចឹមក្របីនេះលោកយ៉ែម រុម អាចរកចំណូលបានចន្លោះពី៧០០ទៅ១ពាន់ដុល្លារក្នុង១ខែ។
យុវជនអាយុ២៧ឆ្នាំដែលមានមាឌស្តើងសក់ស្លូតនិងមានសម្បុរបន្លំៗនឹងសត្វក្របីរូបនេះបានរៀបរាប់ថាគាត់ជាកូនពៅក្នុងចំណោមបងប្អូន៧នាក់(ស្រី២នាក់)រស់នៅភូមិរអូរពោធិ៍ ឃុំសំបួរ ស្រុកទ្រាំង ខេត្តតាកែវ។
ជាអ្នកមានកំណើតក្នុងគ្រួសារកសិកររស់នៅតំបន់ជនបទដែលកើតមកស្គាល់តែរនាស់នង្គ័លគោក្របី លោក យ៉ែម រុម បានចាកចេញពីមាតុភូមិទៅធ្វើការជាពលករនៅប្រទេសកូរ៉េក្នុងអំឡុងឆ្នាំ២០១៦។
យ៉ែម រុម បានប្រាប់ថាពេលទៅដល់ប្រទេសកូរ៉េដំបូងរូបលោកត្រូវបានថៅកែជាជនជាតិកូរ៉េឱ្យធ្វើការជាជាងផ្សារទូកុងតឺន័រប៉ុន្តែដោយសារការងារនោះមានប្រាក់ខែតិចខ្លួនក៏ផ្លាស់ប្តូរពីជាងផ្សារទូកុងតឺន័រទៅរោងចក្រជួសជុលរថយន្តវិញព្រោះកន្លែងថ្មីនោះបានប្រាក់ខែប្រសើរជាងកន្លែងចាស់។ លុះនៅអំឡុងឆ្នាំ២០១៨-២០១៩ ក្នុងពេលកំពុងធ្វើការនៅយានដ្ឋានជួសជុលរថយន្តនោះ ដោយសារតែលោកសន្សំបានប្រាក់ល្មមគួរសមហើយនោះក៏ផ្ញើប្រាក់មកម្តាយឪពុកសម្រាប់ទិញក្របីឈ្មោលនិងក្របីញីដែលមុនដំបូង ទិញបានតែ ១៨ក្បាលទេ។ លុះដល់ឆ្នាំ ២០២០ ក្របីបានកើតកូនដែលរាប់ទាំងទិញចូលផងសរុបទាំងអស់់កើនដល់ជាង ៦០ក្បាល។
យ៉ែម រុម បានពោលថា៖«របរចិញ្ចឹមសត្វក្របីនេះខ្ញុំបានប៉ងប្រាថ្នាជាយូរមកហើយតាំងពីខ្ញុំមិនទាន់ទៅធ្វើការនៅប្រទេសកូរ៉េម្ល៉េះហើយអាចនិយាយបានថា វាជាបុណ្យសំណាងខ្ញុំដែរដែលខ្ញុំបានសម្រេចក្តីសុបិនរបស់ខ្ញុំក្លាយជាការពិត។ម្យ៉ាងមូលហេតុនៃការចិញ្ចឹមសត្វក្របីនេះក៏ខ្ញុំចង់អភិរក្សសត្វក្របីខ្មែរយើងដែរព្រោះឥឡូវឃើញថាមិនសូវសម្បូរសត្វក្របីទេសត្វគោក៏ដូចគ្នាដែរ»។
លោកបានបន្តថា បន្ទាប់ពីលោកធ្វើការនៅរោងជាងជួសជុលរថយន្តនៅប្រទេសកូរ៉េបាន២ឆ្នាំ១០ខែក៏ត្រូវផុតអាណត្តិ ហើយលោកត្រូវត្រឡប់មកប្រទេសកម្ពុជាវិញនៅខែមេសាឆ្នាំ២០២១។ពេលលោកមកដល់ស្រុកកំណើតវិញសត្វក្របីបានបង្កើតកូនបន្តពូជរហូតដល់ជិត១០០ក្បាលដែលចំនួននេះបានធ្វើឱ្យលោកជួបបញ្ហាខ្វះចំណីអាហារឱ្យសត្វក្របីស៊ី។
ដោយសារតែបែបនេះលោកបានទិញដីស្រែអ្នកភូមិទំហំជាង៤ហិកតាដើម្បីដាំស្មៅទុកសម្រាប់ឱ្យសត្វក្របីស៊ីហើយលោកមានដីក្បាលប្រវែង១៨ម៉ែត្រគុណនឹង២៥ម៉ែត្រសម្រាប់ចិញ្ចឹមសត្វក្របី។របរចិញ្ចឹមក្របីនេះលោកត្រូវចំណាយទុនប្រហែល១០ម៉ឺនដុល្លារតែវាជារបរមួយឬអាចនិយាយបានថាប្រសើរជាងការធ្វើស្រែបន្តិច ព្រោះថាចិញ្ចឹមក្របីគ្រាន់តែឱ្យចំណីឱ្យទឹកទេមិនសូវប្រើកម្លាំងពលកម្មច្រើនដូចធ្វើស្រែឡើយ។
ពាក់ព័ន្ធនឹងជំនួញទិញ-លក់សត្វក្របីវិញ កាលពីមុនពេលប្រទេសជួបវិបត្តិជំងឺកូវីដគឺក្នុងសត្វក្របី១ក្បាលលក់បានថ្លៃជាង៦លានរៀល (មិនគិតញីឈ្មោលទេ) តែក្រោយពីកូវីដមកទីផ្សារក្របីបានធ្លាក់ថ្លៃមកនៅត្រឹម១ក្បាលជាង៥លានរៀលប៉ុណ្ណោះ។បញ្ហានេះលោកក៏មិនដឹងថា មានមូលហេតុមកពីអ្វីឡើយ បានជាទីផ្សារសត្វក្របីមានការធ្លាក់ថ្លៃយ៉ាងដូច្នេះ។
ចំពោះអតិថិជនដែលមកទិញសត្វក្របីរបស់លោកខ្លះគាត់ទិញយកទៅចិញ្ចឹមបន្តសម្រាប់បំប៉នយកទៅកាប់សាច់លក់ឬអតិថិជនខ្លះទិញយកទៅលក់បន្តនៅប្រទេសវៀតណាមនិងទិញយកទៅអូសរទេះភ្ជួរស្រែជាដើម។បច្ចុប្បន្ននេះលោកមានសត្វក្របីជាង១០០ក្បាលហើយបច្ចុប្បន្ននេះក៏មានអតិថិជនស្គាល់ទីតាំងចិញ្ចឹមក្របីរបស់លោកច្រើនហើយដែរ។
បើតាមលោក យ៉ែម រុម របរចិញ្ចឹមសត្វក្របីនេះមិនសូវជាពិបាកប៉ុន្មានទេអាចថាស្រួលជាងការចិញ្ចឹមសត្វជាលក្ខណៈគ្រួសារផង ព្រោះថាលោកមានដីជាង៤ហិកតាសម្រាប់ដាំស្មៅឱ្យក្របីស៊ីរួមផ្សំជាមួយចំបើងទៀត ហើយចំបើងនោះលោកដើរសុំពីអ្នកភូមិច្រូតស្រូវរួចហើយយកវាមកមូរជាដុំៗសម្រាប់ទុកឱ្យក្របីស៊ី។ពេលខ្លះលោកលក់ចំបើងនោះវិញដែលក្នុង១ដុំលក់បាន៤៥០០ទៅ៥ ០០០រៀល(ដុំទម្ងន់១៥គីឡូក្រាម)រីឯអាចម៍ក្របីស្ងួតទម្ងន់ពី២៥ទៅ៣០គីឡូក្រាមលោកអាចលក់បានក្នុងតម្លៃពី១៥ ០០០ទៅ ២០ ០០០រៀល។ចំណែកអាចម៍ក្របីសើមវិញ ក្នុង១គោយន្តលក់បានក្នុងតម្លៃពី៣៥ ០០០ទៅ៤០ ០០០រៀលដែរ។
ជាមួយគ្នានេះលោកមានធ្វើអាងទឹកមួយទុកសម្រាប់ឱ្យវាផឹកពេលព្រឹក។រីឯវិធីឱ្យចំណីវិញគឺពេលព្រឹកលោកដាក់ចំបើងឱ្យវាស៊ីទេ លុះដល់ពេលថ្ងៃត្រង់ទើបលែងវាទៅឱ្យស៊ីស្មៅ។ ពេលវាស៊ីរួចចូលក្នុងក្រោលលោកដាក់ចំបើងបន្ថែមឱ្យវាស៊ីទៀតពោលគឺលោកបំប៉នវាយកសាច់ដើម្បីឱ្យវាឆាប់ធំធាត់លឿនកាលណា លោកក៏ងាយស្រួលក្នុងការលក់ឱ្យអតិថិជនដែរ។បច្ចុប្បន្នលោកមានកូនក្របីទាំងឈ្មោលទាំងញីជាង៥០ក្បាល រីឯមេ និងឈ្មោលជាង៥០ក្បាលដែរ។
លោក យ៉ែម រុម ឱ្យដឹងដែរថា បើគិតពីចំណូលបានពីការចិញ្ចឹមសត្វក្របីក្នុង១ខែលោកអាចរកចំណូលបានចន្លោះពី ៧០០ ទៅ១ ០០០ដុល្លារដែរ។រីឯសត្វក្របីរបស់លោកក្នុង១ឆ្នាំអាចបង្កើតកូនបានប្រហែលជា៣០ក្បាល ហើយត្រូវបានលោកលក់ចេញប្រហែល ២០ ក្បាលទៅវិញ។ ចំពោះកូនក្របីដែលលោកអាចលក់បាន គឺចាប់ពីអាយុ១ឆ្នាំកន្លះក្នុង ១ ក្បាលតម្លៃជាង ៥០០ដុល្លារហើយក៏មិនគិតពីញី ឬឈ្មោលដែរ តែបើមុនសម័យកូវីដលោកអាចលក់កូនក្របីបានចន្លោះពី ៦០០ ទៅ ៧០០ ដុល្លារក្នុង១ក្បាល។គេទិញកូនក្របីយកទៅចិញ្ចឹមបន្ត ពេលបំប៉នបានធំធាត់គ្រាន់បើហើយ ក៏លក់ចេញទៅវិញ។
លោកបញ្ជាក់ថា៖«ទៅថ្ងៃខាងមុខខ្ញុំនឹងពង្រីកបន្ថែមទៀតទៅតាមកាលៈទេសៈ ហើយខ្ញុំនឹងពង្រីកដីសម្រាប់ធ្វើក្រោលឱ្យវាធំទូលាយជាងសព្វថ្ងៃព្រោះនៅពេលខាងមុខក្របីនឹងកើនចំនួនកាន់តែច្រើនហើយ។ខ្ញុំគិតថារបរចិញ្ចឹមសត្វក្របីរបស់ខ្ញុំវាអាចធ្វើឱ្យខ្ញុំមានចំណូលបានគ្រាន់បើជាងការធ្វើស្រែគួរសមដែរ»។
ទាក់ទងនឹងកសិដ្ឋានចិញ្ចឹមក្របីនេះ លោក ស្រី ប៊ុនរី មេភូមិអូរពោធិ៍ ក្នុងឃុំសំបួរ ប្រាប់ភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍ថា អ្នកចិញ្ចឹមក្របីឈ្មោះ យ៉ែមរុម ហើយក្របីដែលគាត់ចិញ្ចឹមមានប្រមាណ១០០ក្បាល ប៉ុន្តែកាលណាមានការចិញ្ចឹមសត្វក្របីច្រើនបែបនេះបានធ្វើឱ្យក្នុងភូមិ ពិសេសតំបន់ដែលនៅជិតទីតាំងកសិដ្ឋានចិញ្ចឹមក្របីនោះជួបនូវបញ្ហាខ្លះៗដែរដូចជា ប្រឡាយទឹកត្រូវសត្វក្របីចុះបង្កទៅជាទឹករាក់បែកភក់រួមទាំងផ្លូវជាដើមតែមិនទាន់មានប្រជាពលរដ្ឋក្នុងភូមិរអ៊ូរទាំនៅឡើយទេ។អ្នកចិញ្ចឹមក្របីម្នាក់នោះគាត់មានទីតាំងដាំស្មៅសម្រាប់ឱ្យសត្វក្របីគាត់ស៊ី ប៉ុន្តែសត្វគោក្របីទៅកន្លែងណាគឺរេចរឹលកន្លែងនោះហើយ។
លោកពោលថា៖«បើខែធ្វើស្រែគាត់រកទីតាំងវាលៗនៅភូមិសាស្ត្រលើៗដែលគេច្រូតស្រូវរួចនៅសល់ចំបើងគាត់លែងក្របីទៅឱ្យស៊ីជញ្ជ្រាំងនោះហើយគាត់ឃ្វាលរួចគាត់មានអាត្រាក់២គ្រឿងសម្រាប់បូតចំបើងទុកឱ្យក្របីគាត់ស៊ី»។
បើតាមលោកស្រីប៊ុនរី អ្នកចិញ្ចឹមក្របីខាងលើក៏កំពុងស្វែងរកទីតាំងផ្សេងទៀតដែរ ដើម្បីយកសត្វក្របីចេញពីភូមិចៀសវាងការបង្កបញ្ហាណាមួយ ព្រោះធម្មតាសត្វក្របីកាលបើមានចំនួនច្រើនអាចប៉ះពាល់ដល់អ្នកភូមិហើយតែប្រសិនបើគាត់អាចយកសត្វក្របីទៅចិញ្ចឹមកន្លែងណាវាលៗគឺជាការប្រសើរណាស់។
ពាក់ព័ន្ធនឹងការប្រើកម្លាំងអូសទាញពីសត្វគោក្របីវិញ លោក ជី ជីម ជាមេឃុំសំបួរបានប្រាប់ថា បច្ចុប្បន្ននេះប្រជាកសិកររស់នៅក្នុងឃុំសំបួរលែងប្រើកម្លាំងអូសទាញពីសត្វគោក្របីទៀតហើយ ដោយពួកគាត់ប្ដូរមកប្រើគ្រឿងចក្រជំនួសវិញ។ការផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់ពីការប្រើគោក្របីមកប្រើគ្រឿងចក្រនេះដោយសារចំណេញពេលវេលា ហើយម្យ៉ាងបើប្រើគោក្របីក៏វាថ្លៃដែរ។
លោកថ្លែងថា៖«គោក្របីប្រើកម្លាំងពលកម្មច្រើនណាស់ឥឡូវគ្មាននរណាហ៊ានប្រើទៀតទេ។គេជួលគោយន្ត ជួលអាត្រាក់ទ័រភ្ជួរដី១ហិកតាតែ១ភ្លែតៗទេ។បើយើងទិញគោក្របីចិញ្ចឹមក៏ថ្លៃដែរ តែឥឡូវអត់មានចិញ្ចឹមទៀតទេ ហើយក្រៅពីភូមិអូរពោធិ៍នេះលែងមានគេចិញ្ចឹមគោក្របីទៀតហើយ»៕
