ក្មេងៗកំពុងអានសៀវភៅ របស់«បណ្ណាល័យចល័ត ភូមិចារក្រោម»។ រូបថត សហការី
បន្ទាយមានជ័យៈ កុមារា-កុមារីជាច្រើនមានសេចក្តីសប្បាយរីករាយ និងត្រេកអរនៅពេលទទួលបានសៀវភៅសម្រាប់អាន និងការរៀនសូត្របន្ថែម ពីបណ្ណាល័យចល័ត ខណៈដែលការអានបានចូលរួមយ៉ាងសំខាន់ដល់ការសិក្សារៀនសូត្រ និងផ្តល់នូវចំណេះដឹងផ្សេងៗដល់កុមារនៅតំបន់ជនបទទាំងនោះ។
នៅក្នុងភូមិដាច់ស្រយាលមួយ នៅក្នុងខេត្តបន្ទាយមានជ័យមានបណ្ណាល័យមួយ ដែលកុមារា-កុមារីអាចចូលទៅអានសៀវភៅបានដោយមិនចាំបាច់ចំណាយប្រាក់ឡើយ នោះគឺ «បណ្ណាល័យចល័ត ភូមិចារក្រោម» ដែលមានទីតាំងស្ថិតនៅក្នុងភូមិចារ ឃុំប្រាសាទ ស្រុកព្រះនេត្រព្រះ ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។
នៅក្នុងតំបន់នេះ ឪពុកម្តាយជាច្រើនជាប់រវល់ទៅធ្វើការនៅឯប្រទេសថៃ ខណៈឪពុកម្តាយខ្លះទៀត ជាប់រវល់នឹងការងារធ្វើស្រែចម្ការ ហើយកូនៗរបស់ពួកគាត់ ដែលមានវ័យខ្ទង់ពី ៥ ដល់ ១៥ ឆ្នាំ អាចចូលទៅអានសៀវភៅនៅបណ្ណាល័យមួយនេះ។ ជួនកាលក៏មានអាណាព្យាបាល ២ ទៅ ៣ នាក់ក្នុង ១ ថ្ងៃ ក៏បានឆ្លៀតនាំកូនៗរបស់គាត់មកអានសៀវភៅនៅបណ្ណាល័យក្នុងភូមិមួយនេះផងដែរ។
ក្រៅពីការធ្វើការងារជាគ្រូបង្រៀននៅសាលាបឋមសិក្សា ព្រះនេត្រព្រះ ក្នុងខេត្តបន្ទាយមានជ័យ អស់រយៈពេល ៤ឆ្នាំ មកហើយ អ្នកគ្រូហួ ស៊ីនិត សព្វថ្ងៃមានវ័យ ២៣ ឆ្នាំ បានបង្កើតបណ្ណាល័យចល័ត ភូមិចារក្រោម នេះឡើង កាលពីថ្ងៃទី៨ ខែមករា ឆ្នាំ២០២៣ ដែលស្ថិតនៅក្នុងស្រុកកំណើតរបស់អ្នកគ្រូផ្ទាល់គឺ ភូមិចារក្រោម។
កាលដែលអ្នកគ្រូបង្រៀនវ័យក្មេងរូបនេះបានបង្កើតបណ្ណាល័យនេះឡើង គឺដោយសារតែកាលនៅពីនៅតូចអ្នកគ្រូធ្លាប់ជាក្មេងម្នាក់ដែលមិនសូវបានទទួលការអប់រំ និងទទួលបានសៀវភៅអានឡើយ ហើយណាមួយកន្លែងដែលអ្នកគ្រូរស់នៅគឺជាតំបន់ដាច់ស្រយាលផង ទើបធ្វើឱ្យអ្នកគ្រូមានចិត្តចង់ធ្វើឱ្យក្មេងៗ ដែលនៅក្នុងភូមិមានទម្លាប់នៅក្នុងការអានសៀវភៅបែបនេះ។
ទន្ទឹងនឹងនេះដែរ គឺដោយសារតែអ្នកគ្រូមានចំណង់ចំណូលចិត្តនៅក្នុងការអានសៀភៅផង និងទទួលបានការណែនាំពីរៀមច្បងដែលធ្លាប់កាន់ការងារនៅបណ្ណាល័យសំរាមផង។
សារៈសំខាន់នៃការអានរបស់កុមារ និងភាពច្នៃប្រឌិត
ជាមួយគ្នានេះដែរ នៅក្នុងគោលបំណងនៃការបង្កើតបណ្ណាល័យចល័តនេះឡើង គឺដើម្បីលើកកម្ពស់វិស័យអាននៅក្នុងភូមិ ស្រុក ហើយមួយទៀតចង់បណ្តុះចំណេះដឹងដល់ក្មេងៗ នៅក្នុងភូមិ ឃុំ ឱ្យមានចំណេះដឹងកាន់តែច្រើន ហើយនិងការពារពួកគាត់កុំឱ្យលេងទូរស័ព្ទ ក៏ដូចជាដើរលេងអត់ប្រយោជន៍នៅផ្ទះ។
អ្នកគ្រូ ហួ ស៊ីនិត បានឱ្យដឹងថា ៖«បណ្ណាល័យ វាគឺជាកន្លែងមួយដែលបង្កើតនូវក្តីស្រមើស្រមៃដល់ក្មេង នៅក្នុងវិស័យការអាន ហើយវាបណ្តុះកុមារឱ្យកាន់តែស្គាល់អក្សរកាន់តែច្បាស់ ហើយមួយវិញទៀតបណ្តុះចំណេះដឹងឱ្យកុមារកាន់តែទូលំទូលាយ»។
នៅក្នុងនោះដែរ អ្នកគ្រូ ក៏បានចំណាយថវិការបស់ខ្លួនឯងនៅក្នុងកាបង្កើតបណ្ណាល័យចល័ត ភូមិចារក្រោម ដោយទិញសៀវភៅ និងសម្ភារសិក្សាផ្សេងៗ ក្នុងការផ្គត់ផ្គង់ដល់កុមារនៅទីនោះ ។
ក្រៅពីនេះបណ្ណាល័យក៏ទទួលបានការជួយឧបត្ថម្ភពីសប្បុរសជនទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេស ទាក់ទងទៅនឹងថវិកានៃការសាងសង់ ក៏ដូចជាសម្ភារមួយចំនួននៅក្នុងការប្រើប្រាស់នៅក្នុងបណ្ណាល័យដូចជាសៀវភៅ សៀវភៅរឿង ខ្មៅដៃ ប៊ិក បន្ទាត់ ក្តារឆ្នួន និងសម្ភារសិក្សាផ្សេងទៀត ដែលសប្បុរសជនគាត់បានបរិច្ចាគមកឱ្យ។
អ្នកគ្រូ ហួ ស៊ីនិត បានថ្លែងថា៖ «ការបណ្តុះឱ្យកុមារអានសៀវភៅកាន់តែច្រើន គឺជាការពង្រឹងសមត្ថភាពពួកគាត់ទៅលើការគិត ពង្រឹងសមត្ថភាពពួកគាត់ទៅលើការច្នៃប្រឌិត ហើយការស្គាល់អ្វីៗដែលនៅជុំវិញខ្លួនគាត់។ មួយវិញទៀត គឺបណ្តុះទៅលើភាសាខ្មែរ ហើយនឹងការប្រើប្រាស់ពាក្យជាប្រចាំថ្ងៃ ហើយមួយទៀត គឺជាការអប់រំសតិបញ្ញាស្មារតីផ្សេងៗនៅក្នុងការរស់នៅផងដែរ»។
អ្នកគ្រូបានបន្តថា៖ «ការផាត់រូប គឺជាការឱ្យកុមារស្គាល់អំពីពណ៌ ហើយមួយទៀតឱ្យគាត់ចេះស្រមើស្រមៃ ឱ្យគាត់ចេះច្នៃប្រឌិត។ ក្មេងដែលអាចផាត់រូបបាន ជួនកាលអនាគត គាត់អាចធ្វើជាវិចិត្រករ អាចធ្វើជាស្ថាបត្យករ ឬក៏សាងសង់អ្វីផ្សេងៗទៀត និយាយរួមគឺបណ្តុះការស្រមើស្រមៃ និងគំនិតច្នៃប្រឌិតទៅលើពួកគាត់»។
គោលដៅរបស់បណ្ណាល័យចល័តភូមិចារក្រោម
សម្រាប់ផែនការបន្ទាប់អ្នកគ្រូ ហួ ស៊ីនិត បានឱ្យដឹងថា អ្នកគ្រូចង់កសាងបណ្ណាល័យឱ្យវាមានជារូបរាងមួយ ហើយគោលដៅនៅថ្ងៃអនាគត យើងនឹងធ្វើការចែកចាយ សៀវភៅនឹងទៅកាន់ភូមិផ្សេងៗ ដូចជាការធ្វើសកម្មភាពអំណានប្រចាំសបា្តហ៍នៅភូមិជិតៗនឹងជាដើម ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយនូវចំណេះដឹង ក៏ដូចជាផ្តល់នូវភាពសប្បាយរីករាយនឹងសៀវភៅនៅភូមិជិតៗឱ្យកុមារទទួលបាននូវការអានដូចៗគ្នា។អ្នកគ្រូមើលឃើញថា ការបរិច្ចាគរបស់សប្បុរសជនគឺជាចំណែកមួយនៅក្នុងការជួយធ្វើការងារសង្គមមួយដែរ ដូចជាការចូលរួមបរិច្ចាគសម្ភារផ្សេងៗ ក៏ដូចជាថវិកា បានលើកទឹកចិត្តដល់ការបណ្តុះកុមារនៅក្នុងសង្គមផងដែរ។
ជាក់ស្តែងនៅពីក្រោយអត្ថន័យ បណ្ណាល័យចល័តភូមិចារក្រោម មួយនេះ អ្នកគ្រូ ហួ ស៊ីនិត បានបញ្ជាក់ថា៖«តាមពិតទៅបណ្ណាល័យចល័តបើយើងធ្វើនៅទីតាំងមួយពិតប្រាកដ វាលែងចល័តហើយ ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែបន្តប្រើឈ្មោះនេះដដែល ពីព្រោះក្រៅពីទីតាំងនឹងមួយហើយ ប៉ុន្តែពាក្យថា «ចល័ត» គឺសកម្មភាពរបស់យើងនឹងចល័តនៅតាមភូមិនិងឃុំជិតៗដើម្បីផ្សព្វផ្សាយនូវអំណាន ក៏ដូចជាការនាំយកនូវចំណេះដឹងឱ្យក្មេងៗឱ្យដល់ទីកន្លែង»។
សម្រាប់សកម្មភាពនៅក្នុងការបង្រៀនកុមារនៅក្នុងបណ្ណាល័យប្រចាំសប្តាហ៍នេះដែរយុវជន រ៉ប ពន្លឺ សព្វថ្ងៃជាសិស្សម្នាក់ដែលកំពុងរៀននៅថ្នាក់ទី១២ ពេលទំនេរពីការសិក្សាតែងតែទៅជួយមើលការខុសត្រូវនៅក្នុងបណ្ណាល័យចល័តភូមិចារនេះដោយទទួលបានប្រាក់កម្រៃបន្តិចបន្តួចពីអ្នកគ្រូ ហួ ស៊ីនិត ។
លោក រ៉ប ពន្លឺ បានឱ្យដឹងថា៖ «មុនដំបូង ខ្ញុំឱ្យពួកគាត់អង្គុយ ហើយឱ្យពួកគាត់ទះដៃឱ្យស្ងៀមស្ងាត់ ហើយខ្ញុំបានអានសៀវភៅរឿងឱ្យគាត់ស្តាប់ ហើយក៏សួរសំណួរ។ ពេលដែលខ្ញុំសួរសំណួរហើយ ខ្ញុំក៏បានដាក់សៀវភៅនឹង ឱ្យពួកគាត់អាន។ ក្រោយពីពួកគាត់ បានអានចប់ ខ្ញុំក៏សួរសំណួរនូវសៀវភៅដែលពួកគាត់អានម្តងទៀត ហើយក៏មានដូចជាការផាត់រូប និងលេងល្បែងខ្លះៗទៀត និងការសម្អាតបរិស្ថានដូចជាសម្អាតនៅតាមដងផ្លូវភូមិដែលយើងរស់នៅ»។
លោក រ៉ប ពន្លឺ បាននិយាយថា៖ «ភាគច្រើនទៅគឺឱ្យតែគាត់មក គឺសុទ្ធតែជាអ្នកអានទាំងអស់។ ជួនកាលក្មេងខ្លះគាត់អត់សូវចេះអានទេ ខ្ញុំក៏អានរឿងឱ្យគាត់ស្តាប់បន្តទៀតអ៊ីចឹងទៅ សម្រាប់កុមារដែលគាត់អត់ទាន់ចេះអាន»៕
កុសល សិរីកន្យា
