កំពង់ធំៈ ក្រុម​អាជ្ញាធរ​បាន​ផ្តល់​អាវពោង​ដល់​ទូក​ចម្លង​ចំនួន ៤​គ្រឿង ហើយ​កំពុង​តែ​សិក្សា​សាង​សង់​ស្ពាន​មួយ​ឆ្លង​កាត់​ស្ទឹង​សែន ត្រង់​ចំណុច​មាន​ឧបទ្ទវហេតុ​លិចទូក ដែល​បណ្តាល​ឱ្យ​ស្លាប់​សិស្ស​ស្រី​អាយុ ១៣​ឆ្នាំ កាល​ពី​ថ្ងៃទី​៨ ​ខែ​មិថុនា ក្នុង​ឃុំឈូក ស្រុក​ប្រាសាទសំបូរ បើ​ទោះបី​ជា​មិនទាន់​មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ត្រូវ​ទទួល​ខុសត្រូវ​តាម​ផ្លូវ​ច្បាប់​ចំពោះ​ករណី​នេះ​នៅ​ឡើយ​ទេ។ 

ដំណោះ​ស្រាយ​ខាង​លើ​នេះ គឺ​ស្រដៀងគ្នា​ទៅ​វិធានការណ៍​កន្លងមកដែរ  ក្រោយ​ពេល​ដែល​មាន​ឧបទ្ទវហេតុ​លិច​ទូកដ បណ្ដាល​ឱ្យ​​សិស្ស​ចំនួន ១១​នាក់​ស្លាប់​ដោយ​លង់ទឹក នៅ​ភូមិ​កោះ​ចម្រើន ឃុំ​កំពង់​ភ្នំ ស្រុក​លើកដែក ខេត្ត​កណ្ដាល កាល​ពី​ថ្ងៃទី​ ១៣ ខែ​តុលា ឆ្នាំ​ ២០២២។ 

លោកស្រី ជា សិរី ទេសាភិបាល​ធនាគារជាតិ​នៃ​កម្ពុជា​កាល​ពី​ថ្ងៃទី​ ៩ ខែ​មិថុនា​បាន​ឧបត្ថម្ភ​អាវ​ពោង​ចំនួន ៤០ ដល់​ទូក​ចម្លង​ចំនួន ៤គ្រឿង ដើម្បី​ឱ្យ​សិស្សានុសិស្ស​ពាក់​ពេល​ធ្វើ​ដំណើរ​ជិះទូក​ទៅ​មក​សាលារៀន ។ ក្រៅ​ពីនោះ ចាប់​តាំង​ពី​មាន​ឧបទ្ទវហេតុ​លិច​ទូក​នោះ​មក ក្រុម​ការងារ​អាជ្ញាធរ​បាន​ចុះ​ទៅ​ពិនិត្យ​នៅ​កន្លែង​កើតហេតុ ហើយ​បាន​ប្រាប់​ប្រជាពលរដ្ឋ​ថា នឹង​សាងសង់​ស្ពាន​មួយ​នៅ​កន្លែង​នោះ​ទេ។ នេះ​បើ​យោង​តាម លោក​ ​ឃួន​ ​វុទ្ធី​ ​អធិការ​នគរបាល​ស្រុក​ប្រាសាទ​សំបូរ។

លោកស្រី ជា សិរី បាន​សរសរ​នៅ​លើ​ហ្វេសប៊ុក​របស់​លោកស្រី​ថា​ លោកស្រី​បាន​ប្រជុំ​ជាមួយ​អភិបាល​ស្រុក និង​មេឃុំ ដើម្បី​ស្វែង​​យល់​បន្ថែម​ពី​មូលហេតុ និង​រក​ដំណោះស្រាយ​ដើម្បី​ចៀសវាង​ករណី​នេះ​កើត​ឡើង​លើកក្រោយ។ 

ការ​លិច​ទូក​នេះ កើត​ឡើង​ដោយ​ការ​ដាក់​អ្នក​ដំណើរ​លើស​ចំណុះ និង មាន​ការ​ធ្វេស​ប្រហែស​ក្នុង​ការ​ប្រើ​អាវ​ពោង ដោយ​សំអាងថា​ទឹកនៅ​រាក់ និង​ក្មេងៗ​ក្នុង​ភូមិចេះ​ហែល​ទឹក។ 

លោកស្រី​បាន​សរសេរ​ថា៖ «ជា​ការងារ​បន្ទាន់​យើង​ខ្ញុំ​បាន​ផ្តល់​អាវពោង​ចំនួន ៤០ សម្រាប់​ប្រើប្រាស់ និង​បន្ត​ពិភាក្សា​ជាមួយ​អ្នក​បច្ចេក​ទេស​ដើម្បី​រក​ដំណោះស្រាយ​ល្អ​ជាង​នេះ។ គ្រោះថ្នាក់​នេះ​កើត​នៅ​ស្ទឹងសែន ដែល​មាន​ចម្ងាយ ប្រហែល​ ១៣០ម ពីជ្រោយ​ម្ខាង​ទៅ​ជ្រោយ​ម្ខាង​ទៀត និង​មាន​លំហូរ​ទឹក​ខ្លាំង»។ 

លោក​ស្រី​បាន​ជំរុញឱ្យ​មាន​ការ​ពាក់អាវ​ពោង និង​មិន​ត្រូវ​ដឹក​លើស​ចំណុះ​នោះ​ឡើយ។ 

លោក​អធិការ​ ​ឃួន​ ​វុទ្ធី បាន​អះអាង​ថា កាល​ពី​ឆ្នាំ​២០២៣ កន្លងមក រដ្ឋបាល​ស្រុក​ក៏​បាន​ផ្តល់​អាវពោង​ចំនួន ៤០ ដល់​ទូក​ចម្លង​ដូច​គ្នា​នេះ​ដែរ។ ប៉ុន្តែ​ដោយសារ​តែ​ស្ថានភាព​ទឹក​ស្ទឹងសែន​នាពេល​បច្ចុប្បន​នេះ​មិនសូវ​ធំ​ដូចឆ្នាំមុន ទើប​ម្ចាស់​ទូក​មិន​បាន​ឱ្យ​ពាក់។ 

លោក​បញ្ជាក់​ថា៖«តែឆ្នាំនេះ គាត់​អាង​តែ​ទឹក​តិច គាត់​ប្រហែស មិនបាន​ឱ្យ​សិស្ស​ពាក់។ ប៉ុន្មាន​ខែនេះ ទឹកស្ទឹងសែន​តិច ​ក៍​ខាង​ម្ចាស់​ទូក​មិន​បាន​យក​អាវពោង​មក​ដាក់​ទូកទេ។ មុនៗ​គាត់​ដាក់​ជាប់ នៅពេល​ដែល​ទឹក​ច្រើន។ តែ​ពេល​សិស្ស​ឆ្លងគាត់​ឱ្យ​ពាក់​ហើយ»។

លោកថា នៅ​មុន​កើត​ហេតុ​នោះ មាន​សិស្ស​អនុវិទ្យាល័យ​ឈូក​ទាំងអស់ ១៨​នាក់​ចង់​ជិះទូក​ឆ្លង​ទៅផ្ទះ ក្រោយ​ចេញ​ពី​សាលារៀន តែ​ដោយសារ​តែ​ពេញទូក មាន​តែ​សិស្ស​ចំនួន ១៥​នាក់ និង​កង់​ប្រហែល ៨​គ្រឿង បាន​ជិះ​ឆ្លង​ទៅ ដោយ​មាន​ស្រ្តី​ជា​ម្ចាស់​ទូកម្នាក់​ជា​អ្នក​បើកទូក។ នៅ​ពេល​ជិត​ដល់​ច្រាំង ស្រាប់តែ​ទូក​នោះ​បាន​លិច ដោយសារ​តែ​ផ្ទុក​លើស​ចំណុះ ក្រោយ​ពី​មាន​ទឹក​ចូល​ពី​ផ្នែក​ខាង​មុខ​មក។ ប្រសិន​បើ​លិច​កណ្តាល​ស្ទឹងសែន ប្រហែល​ជា​គ្មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​រួច​ផុត​ជីវិត​នោះ​ទេ។

លោក​ថ្លែង​ដូច្នេះ​ថា៖ «ក្មេង​អាយុ ១៣, ១៤ឆ្នាំ ឡើង​ទៅ ​វា​ច្រូលច្រាល​ហើយ មិន​ចង់​ជិះ​នៅ​ក្រោយ​ទេ វា​ទៅ​តែ​មុខ។ អញ្ជឹង​វា​ប្រៀប​មុខ ទឹកហូរ​ចូល​ពី​មុខ​មក អាម្ចាស់​បើក​នៅ​ក្រោយ​មាន​ដឹង​ឯណា។ ទី១​កំហុស​ពី​ម្ចាស់​គឺ​ខ្ជីខ្ជា​ធ្វេស​ប្រហែស ផ្ទុក​មនុស្ស​ច្រើន។ ទី២ ក្មេង​អ្នក​ជិះនៅ​មិន​ស្ងៀម​ផង វាបាច​ទឹក​ដាក់​គ្នា​ហូរហែ​ចឹងទៅ»។ 

លោកបាន​បញ្ជាក់​ថា ជា​ធម្មតា​ទូក​មាន​ចំណុះ​តូច​បែប​នេះ​ដាក់ មនុស្ស​បាន​ទេ ១២​ ឬ ១៣​នាក់​ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ​វា​បែរ​ជា​បាន​ដាក់​រហូត​ដល់​ទៅ ១៥​នាក់ និង​កង់​របស់​ពួកគេ​គ្រឿង​ទៀត​ផង។ ទូក​នោះ​មិនមែន​ទូក​ចាស់ ឬ​មាន​ការ​ធ្លុះធ្លាយ​នោះ​ទេ។ 

លោក​បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា ក្មេងស្រី​ដែល​ស្លាប់​ឈ្មោះ អ៉ីន សុភ័ក្រ រៀនថ្នាក់​ទី៧ រស់នៅ​ភូមិ​ជាំបឹង ឃុំ​ស្រើង បាន​លង់​ទឹក​ស្លាប់ ដោយ​សារ​តែ​មិន​ចេះ​ហែល​ទឹក ហើយ​អ្នក​ដែល​ថត​វីដេអូ​ពី​ទូកលិច​នោះ គឺជា​សិស្ស​ម្នាក់​ក្នុង​ចំណោម ៣នាក់​ដែល​មិន​បាន​ជិះ​ទូក​ឆ្លង​នោះ។ វីដេ​អូ​ជាង ២​នាទី ដែល​ត្រូវ​បង្ហោះ និង​ចែកចាយ​តាម​បណ្តាញ​សង្គម​បាន​បង្ហាញ​ថា ទូកនោះ​បាន​ផ្ទុក​មនុស្ស​ពេញ ហើយ​បាន​ចាប់​ផ្តើម​លិច​នៅ​ផ្នែក​ខាង​មុខ។ សិស្ស​​បាន​ចាប់​ផ្តើម​លោត​ចេញ​ពី​ទូក​ជាមួយ​នឹង​សម្លេង​ស្រែក ហើយ​ពួកគេ​ខំហែល​សម្តៅ​ច្រាំង មុន​ពេល​ទូក​នោះ​លិច​បាត់។

ស្រ្តីជា​ម្ចាស់​ទូក ឈ្មោះ សឿ យូន អាយុ ៤០​ឆ្នាំ គឺជា​អ្នក​បើក​ទូក​ដ​ចម្លង​ម្នាក់ ក្នុង​ចំណោម ៤​នាក់​នៅ​តំបន់​នោះ។ ពួកគេបា​ន ដាក់​វេន​គ្នា​ចម្លង​សិស្ស និង​អ្នក​ភូមិ​ម្នាក់​ក្នុង ១​សប្តាហ៍។

លោក​បាន​អះអាង​ថា ស្រ្តី​រូបនេះ រកស៊ី​បើក​ទូក​ចម្លង​នេះ ដើម្បី​ចិញ្ចឹម​កូន ៣​នាក់ និង​ម្តាយ​ចាស់​ជរា​ម្នាក់ ដោយ​សារ​តែ​ប្តី​បាន​ធ្វើ​ចំណាក​ស្រុក​ជា​ច្រើន​ឆ្នាំ​មកហើយ។ រហូត​ដល់​នឹង​រសៀល​ថ្ងៃទី​១០ ខែ​មិថុនា ភាគី​ខាង​គ្រួសារ​រងគ្រោះ​មិន​បាន​ដាក់​ពាក្យ​ណ្តឹង​នោះ​ទេ។ 

បើ​តាម​លោក​ដឹង ភាគី​ខាង​ជន​រងគ្រោះ​ប្រហែល​ជា​ទាមទារ​សំណង​ខ្លះ ដើម្បី​យក​ទៅ​ធ្វើ​បុណ្យ។ ប៉ុន្តែលោក​នៅ​មិនទាន់​ដឹង​ថា ចំនួន​ប៉ុន្មាន​នោះ​ទេ។ 

ក្រោយ​ពី​មាន​ករណី​លិច​ទូក​ស្លាប់​​សិស្ស​ចំនួន ១១​ក្នុង​ខេត្ត​កណ្តាល កាល​ពី​ឆ្នាំ ២០២២ នោះ ក្រសួង​អប់រំ យុវជន និង កីឡា​បាន​ចេញ​សេចក្តី​ណែនាំ ដល់​ស្ថាប័ន​ក្រោម​ឱវាទ និង​ភាគី​ពាក់ព័ន្ធ​ស្តីពី​វិធានការ​បង្ការ និង​ទប់ស្កាត់​គ្រោះ​ថ្នាក់ ក្នុង​ពេល​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​មក​សាលារៀន សម្រាប់​បុគ្គលិក​អប់រំ និង​សិស្សានុសិស្ស។ 

ក្រសួង​បាន​បង្ហោះ​សេចក្តី​ណែនាំ​នេះ​ឡើងវិញ កាល​ពី​ថ្ងៃទី​៨ ខែ​មិថុនា ដែល​ក្នុង​នោះ​ឱ្យ​ពិនិត្យ​មើល​កម្រិត​ហានិភ័យ ដែល​នឹង​អាច​កើត​មាន ដូចជា​ស្ថានភាព​ផ្លូវ ខ្យល់​ព្យុះ ជំនន់​ទឹកភ្លៀង ឬ ទឹកស្ទឹង បឹង ទន្លេ​ជាដើម។ លើស​ពី​នោះ​ត្រូវ​សហការ​គ្នា ចុះ​ត្រួត​ពិនិត្យ​លក្ខណៈ​បច្ចេកទេស​មធ្យោបាយ​ដឹក​ជញ្ជូន ដូចជា យានយន្ត ឬ​ទូក កាណូត ដែល​សិស្សានុសិស្ស និង​បុគ្គលិក​អប់រំ​ប្រើ​ប្រាស់​រួម​គ្នា និង​ក្នុង​ករណី​ដែល​មធ្យោបាយ​ដឹក​ជញ្ជូន​ទាំង​នោះ​អាច​បង្ក​ជា​ហានិភ័យ​ណាមួយ ត្រូវ​ណែនាំ​​កែ​លម្អ។

បន្ថែម​ពី​នោះ លោកស្រី ឃួន វិច្ឆិកា អ្នក​នាំ​ពាក្យ​ក្រសួង​អប់រំ បាន​ឱ្យ​ដឹង​ថា ក្រៅពី​សេចក្តី​ណែនាំ​នេះ ក្រសួង​ក៏​កំពុង​តែ​ពង្រឹង​ការ​អប់រំ និង​ពង្រឹង​ឱ្យ​មាន​ការ​យកចិត្ត​ទុកដាក់​បន្ថែម​ទៀត​នៅ​ទូទាំង​ប្រទេស។ 

លោកស្រីថ្លែងថា៖ «អញ្ជឹង​អ្វី​ដែល​ក្នុង​ភារកិច្ច​របស់​ក្រសួង​ដែល​អាច​ធ្វើបាន គឺ​យើង​កំពុង​តែ​ខិតខំ​ព្យាយាម បណ្តុះ​បណ្តាល អប់រំ និង​រឹត​បន្តឹង​បន្ថែម​ទៀត ដើម្បី​ឱ្យ​ប្អូនៗ​មាន​សុវត្ថិភាព…យើង​ក៏​ព្យាយាម​កសាង​សាលា​បឋមសិក្សា​ឱ្យ​បាន​គ្រប់​ភូមិ ហើយ​អនុវិទ្យាល័យ​ឱ្យ​បាន​គ្រប់​ឃុំ»។ 

ទោះយ៉ាងណា លោកស្រី​ថា តាម​ពិត​នៅ​ក្នុង​ឃុំ​ដែល​សិស្ស​រងគ្រោះ​រស់​នៅ​នោះ​មាន​អនុវិទ្យាល័យ​មួយ​រួច​ទៅ​ហើយ ដែល​មិន​ចាំ​បាច់​ធ្វើ​ដំណើរ​ឆ្លង​ទូក​ទេ។ ប៉ុន្តែ តែ​គាត់​បាន​ទៅ​រៀន​នៅ​អនុវិទ្យាល័យ​ឈូក​នោះ ព្រោះ​វា​ស្ថិត​នៅ​ជិតផ្ទះ​គាត់​ជាង ដោយ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​ជិះទូក។

លោកស្រី​បន្ត​ថា ដោយឡែក ចំពោះ​សិស្ស​ដែល​ជិះម៉ូតូ បើ​គ្មាន​ពាក់​មួក​សុវត្ថិភាព​ទេ​នោះ សាលា​ក៏​មិន​អនុញ្ញាត​ឱ្យ​ចេញ​ទៅ​ផ្ទះដែរ រហូត​ដល់​មាន​មួក​សុវត្ថិភាព​មក​ពាក់។ ក្រៅពីនោះ ក្រសួង​កំពុង​តែ​សហការ​ជាមួយ​ដៃគូ ដើម្បី​ឱ្យ​ជួយ​ឧបត្ថម្ភ​មួក​សុវត្ថិ​ភាព​បន្ថែម​ចំពោះ​សិស្ស​ដែល​ខ្វះខាត និង​ជំរុញ​ឱ្យ​ឪពុកម្តាយ និង​អ្នក​ប្រកប​អាជីវកម្ម​ទូក​ឱ្យ​ជួយ​គិតគូ​ពី​សុវត្ថិភាព​ដល់​សិស្ស​បន្ថែម​ទៀត។​​ ប៉ុន្តែ​ចំពោះ​ការ​អនុវត្ត​ផ្លូវ​ច្បាប់​ចំពោះ​អ្នក​ប្រកប​អាជីវកម្ម​ទូក គឺ​សមត្ថកិច្ច​របស់​អាជ្ញាធរ​ដែនដី៕